این رفتار مشابه صفحات تکتونیکی یافت‌شده در زمین است؛ صفحاتی عظیم از پوسته که روی لایه‌ای ویسکوز [یا اصطلاحا گروان‌رو] حرکت می‌کنند و به‌طور مداوم سطح را تغییر می‌دهند. زهره صفحات تکتونیکی ندارد، اما پژوهشگران می‌گویند با وجود این، ماده مذابی که زیر سطح این سیاره قرار دارد، در حال تغییر دادن آن است.
پژوهشگران برای درک تغییرشکل‌ها در سطح، به «کروناهایی» نگاه کردند که در زهره یافت می‌شوند. این ساختارهای [بزرگ، حلقه‌ای‌شکل و نسبتا دایره‌ای روی سطح زهره] ممکن است پهنایی از چند ۱۰ تا چند ۱۰۰ کیلومتر داشته باشند، صدها مورد از آن‌ها روی این سیاره وجود دارد و گمان می‌رود زمانی شکل می‌گیرند که ماده‌ای از گوشته سیاره بالا می‌آید و به پوسته بالایی فشار وارد می‌کند.
مطلب مشابه: ۱۰ حقیقت درباره سیاره ونوس (زهره)
این یافته‌ها نه‌تنها به روشن شدن ماهیت سیاره همسایه ما کمک می‌کنند، بلکه ممکن است چیزهایی درباره تاریخ زمین نیز به ما بگویند.
گیل کاسیولی، نویسنده اصلی این مقاله و دانشمند دستیار پژوهشی در دانشگاه مریلند، بالتیمور کانتی و مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا در گرین‌بلت مریلند، گفت: «کوروناها امروزه روی زمین یافت نمی‌شوند؛ با این حال، احتمالا زمانی که سیاره ما جوان بوده و پیش از آنکه تکتونیک صفحه‌ای شکل بگیرد، وجود داشته‌اند. این پژوهش با ترکیب داده‌های گرانشی و توپوگرافیک، بینشی جدید و مهم درباره فرایندهای احتمالی زیرسطحی ارائه داده است که در حال حاضر سطح زهره را شکل می‌دهند.»
این داده‌ها را ماموریت ماژلان گردآوری کرده است؛ ماموریتی که با وجود آنکه در دهه ۱۹۹۰ به دور این سیاره چرخید، همچنان بهترین داده‌ها درباره گرانش و توپوگرافی زهره را در اختیار دارد. در این داده‌ها درباره کوروناها نیز جزئیاتی وجود دارد، اما در زمانی که این داده‌ها به دست آمدند، علت این ساختارها همچنان ناشناخته مانده بود.
پژوهشگران چند توضیح برای آن‌ها پیشنهاد کرده‌اند، اما در پژوهش جدید، مدل‌های دقیقی ساخته شدند که این را بررسی می‌کردند که اگر کوروناها در اثر ستون‌هایی از زیر سطح شکل گرفته باشند، چه اتفاقی می‌افتدــ و سپس آن شبیه‌سازی‌ها با داده‌های واقعی از سیاره مقایسه شدند.
به نظر می‌رسید که آن‌ها با یکدیگر همخوانی دارند. پژوهشگران دریافتند که از میان ۷۵ کورونا در این مطالعه، ۵۲ مورد به نظر می‌رسد ماده‌ای از گوشته به‌صورت شناور در زیر خود داشته باشند که احتمالا بر سطح تاثیر می‌گذارد.
مطلب مشابه: زمین و سیاره‌های منظومه شمسی در کدام جهت می‌چرخند؟
دانشمندان امیدوارند که داده‌های ماموریت ماژلان به‌زودی با ماموریت «وریتاس» (VERITAS) ناسا همراه شود؛ ماموریتی که پس از سال ۲۰۳۱ پرتاب خواهد شد و درباره گرانش این سیاره و دیگر ویژگی‌های آن جزئیات جدیدی ارائه خواهد داد. این امر نه‌تنها می‌تواند به درک آن کوروناها کمک کند، بلکه به‌طور کلی ژئولوژی این سیاره را نیز روشن‌تر کند.
این پژوهش جدید در مقاله‌ای با عنوان «طیفی از فرایندهای تکتونیکی در کوروناهای زهره، آشکارشده از طریق گرانش و توپوگرافی» گزارش شد که در مجله «ساینس اَدوَنسِز» (Science Advances) منتشر شده است.
