نویسنده فلسطینی که در چارچوب سیاست سرکوب حامیان فلسطین در آستانه اخراج از آمریکا قرار گرفته است، به دلیل مقاله‌هایش درباره قتل‌عام فیزیکی و عاطفی در غزه، برنده جایزه پولیتزر شد.
مصعب ابو طه، شاعر و نویسنده فلسطینی به خاطر مقاله‌هایی که در موضوع قتل‌عام فیزیکی و عاطفی در غزه، برای نیویورکر نوشت، برنده جایزه ادبی پولیتزر شد.
این نویسنده فلسطینی دوشنبه، ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ جایزه پولیتزر را برای انتشار مقاله‌هایی در نیویورکر درباره قتل‌عام فیزیکی و عاطفی در غزه دریافت کرد؛ این مقاله‌ها گزارش‌های عمیقی از انتقال تجربه فلسطینی‌ها از جنگ ارائه می‌کنند.
ابو طه پس از دریافت جایزه در شبکه‌های اجتماعی نوشت: من همین الان جایزه پولیتزر را برای تفسیر برنده شدم؛ … ؛ بگذارید این یک داستان باشد.
به نظر می‌رسد این پیام ابو طه ادای احترامی باشد به رفعت العریر، شاعر فلسطینی که در دسامبر ۲۰۲۳ (آذر ۱۴۰۲) بر اثر حمله رژیم صهیونیستی به غزه به شهادت رسید؛ عنوان آخرین شعر العریر «اگر قرار است بمیرم، بگذارید یک داستان باشد» بود.
ابو طه که تحت فشار گروه‌های حامی رژیم صهیونیستی در آستانه اخراج از آمریکا قرار گرفته است، در سال ۲۰۲۳ به دست نظامیان رژیم صهیونیستی در غزه بازداشت شد؛ این نویسنده فلسطینی ۳۲ ساله اهل شهر بیت‌لاهیا در شمال نوار غزه است و در سال ۲۰۲۳، نظامیان رژیم صهیونیستی وی را در یک ایست بازرسی در حالی که سعی داشت به همراه همسر و سه فرزندش از مرز عبور کند، دستگیر کردند.
این نویسنده فلسطینی در یکی از مقاله‌هایش گفته است که پس از جدایی از خانواده‌اش، مورد ضرب‌وشتم و بازجویی قرار گرفته و سپس تحت فشار دوستان و حامیان بین‌المللی‌اش آزاد شده و توانسته غزه را به مقصد مصر و آمریکا ترک کند.
وی در یکی از مقاله‌های خود در نیویورکر نوشت: در سال گذشته بخش ملموسی از خاطراتم را از دست دادم، افراد، مکان‌ها و چیز‌هایی که به من در یادآوری کمک می‌کنند.
این نویسنده فلسطینی همچنین نوشت: من برای خلق خاطرات خوب تلاش کرده‌ام؛ در غزه، هر خانه ویران‌شده به نوعی آلبوم تبدیل می‌شود که نه با عکس، بلکه با افراد واقعی پر شده است، مردگانی که در میان صفحه‌های آن فشرده شده‌اند.
ابو طه در مقاله‌های خود، مبارزه مردم غزه را برای تامین غذا و سرپناه مستند کرد و شرایط زندگی روزمره را قبل و بعد از جنگ مقایسه کرد؛ وی با لحنی تاثیرگذار و انسانی درباره دلتنگی‌اش برای خانواده‌اش نوشت: دلم می‌خواهد به غزه برگردم، با پدر و مادرم دور میز آشپزخانه بنشینم و برای خواهرانم چای درست کنم؛ من به غذا احتیاج ندارم، فقط می‌خواهم دوباره آن‌ها را ببینم.
این نویسنده فلسطینی برنده جایزه ادبی پولیتزر همچنین به ویرانی اردوگاه جبالیا، جایی که بزرگ شده و تحصیل کرده بود، اشاره کرد و نوشت: بار‌ها و بار‌ها به تصاویر نگاه کردم و تصویر قبرستانی که مدام بزرگ‌تر می‌شد در ذهنم شکل گرفت.
نوشته‌های ابو طه محدود به داخل فلسطین نبود، بلکه تجربه فلسطینی‌ها در تبعید را نیز منتقل می‌کرد و از سوءظن و تحقیری که حتی در خارج از سرزمین مادری خود با آن مواجه هستند، سخن می‌گفت؛ وی به ماجرای تفتیش تحقیرآمیزش در فرودگاه بوستون آمریکا اشاره کرد، جایی که به یک مامور امنیتی گفت: نیرو‌های اسرائیلی در ماه نوامبر مرا ربودند و لباس‌هایم را درآوردند؛ … امروز، شما همان صحنه را تکرار می‌کنید و مرا از همسر و فرزندانم جدا می‌کنید.
در ماه‌های اخیر، گروه‌های راست‌گرا در آمریکا در میانه کارزار دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور این کشور برای سرکوب غیرشهروندان منتقد رژیم صهیونیستی، خواستار اخراج ابو طه شده‌اند؛ این نویسنده فلسطینی در ماه‌های اخیر رویداد‌های دانشگاهی خود را به دلیل نگرانی‌های امنیتی لغو کرد.
وی در دسامبر گذشته (آذر ۱۴۰۳) به الجزیره گفت که احساس ناتوانی در کمک به مردم غزه برایش ویرانگر بوده است.
ابو طه گفت: تصور کنید که با والدین، خواهر و برادر‌ها و فرزندانشان در یک پناهگاه مدرسه در غزه هستید؛ شما قادر به محافظت از کسی نیستید؛ شما قادر به تهیه غذا، آب و دارو برای آن‌ها نیستید، اما اکنون در آمریکا هستید، کشوری که نسل‌کشی را تامین مالی می‌کند؛ بنابراین، این دلخراش است.
انتهای پیام/
