خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: همیشه شنیده‌ایم که یکی از معصومین (ع) برای اجابت دعای خاصی بیش‌تر حاجت می‌دهد؛ به طور مثال بزرگان می‌گویند: «حاجات مادی و دنیایی را از امام جواد (ع) طلب کنید». همین امر وجود دوازده معصوم یک دلگرمی بسیار بزرگ و ارزشمند برای دوستداران آنها است. فارغ از اینکه شیعیان آنها را از نظر معنوی و قلبی و هم به عنوان یک رهبر و پیشوا قبول دارند. پیروان ادیان و مذاهب دیگر از جایگاه رفیع آنها مدد می‌جویند.
حب قلبی به اهل بیت (ع) فقط در دایره شیعیان خلاصه نمی‌شود؛ خصوصاً درباره امام حسین (ع) بسیار دیده و شنیده‌ایم که غیرمسلمانان هم سیدالشهدا (ع) را بسیار دوست دارند و برای ایشان ارادت خاصی قائل هستند.
جایگاه اهل بیت جایگاهی رفیع و ویژه است و امام حسین (ع) در زمان زندگی خود بارها درباره اهمیت اهل بیت (ع) سخن گفته است. سیدالشهدا همچنین سخنانی که از پیامبر (ص) و پدرش امیرالمؤمنین (ع) در این باره شنیده بوده را برای یارانش بازگو کرده است.
سی و ششمین گزارش چله شعور «مجله مهر» به سخنان این امام بزرگوار مربوط می‌شود که در مورد گنجینه‌ای به نام اهل بیت (ع) بوده است که از کتاب «حکمت‌نامه امام حسین» از آثار حدیث‌شناس معاصر، مرحوم آیت الله ری‌شهری است.
گواهی خالصانه برای خدا یعنی چه؟
کتاب الأمالی شیخ طوسی به سندش، از امام حسین نقل کرده که پدرم امیر مؤمنان، از پیامبر خدا و او از جبرئیل روح الأمین از خداوند که نام‌هایش پاک و ذاتش باشکوه است، چنین خبر داد که فرموده است: «من هستم خداوند یکتایی که خدایی جز من نیست بندگان من مرا بپرستید و باید دانسته شود که هر یک از شما مرا با گواهی خالصانه به یکتایی و یگانگی‌ام دیدار کند به قلعهٔ من درآمده است و هر کس به قلعه من در آید از عذاب من، ایمن است». گفتند: ای فرزند پیامبر خدا گواهی خالصانه برای خدا یعنی چه؟ فرمود: «اطاعت خدا و پیامبرش و ولایت خاندان پیامبر خدا (ص)».
همچنین در جای دیگری این بار از کتاب الأمالی شیخ صدوق به نقل از ابان بن تغلب، از امام باقر و او از امام زین العابدین و در نهایت از امام حسین (ع) نوشته؛ پیامبر خدا فرمود: «هر که می‌خواهد به من توسل جوید و او را نزد من احسانی باشد که به واسطه آن روز قیامت شفاعتش کنم به خاندانم هدیه بدهد و آنان را شاد سازد».
عزیزترین خلقت
کفایه الأثر به نقل از عبد الله بن سعد و او از امام حسین (ع) نوشته: پیامبر خدا فرمود: «جبرئیل به من خبر داد که چون خدای متعال، نام محمد را بر پایه عرش نگاشت گفتم ای پروردگارِ این نام نوشته شده بر سرا پرده عرش! عزیزترین خلقت را به من نشان ده.
پس خداوند، دوازده مثال همچون بدن‌های بی‌جان، میان آسمان و زمین به او نشان داد. پس جبرئیل گفت: پروردگارا! به حق ایشان بر تو به من بگو اینان که هستند؟ خداوند فرمود: «این نور علی بن ابی طالب است و این، نور حسن و حسین است و این نور علی بن الحسین است و این نور محمد بن علی است و این نور جعفر بن محمد است و این نور موسی بن جعفر است و این نور علی بن موسی است و این نور محمد بن علی است و این نور علی بن محمد است و این، نور حسن بن علی است و این، نور حجت قائم منتظر است». پیامبر خدا فرمود: هیچ کس با این گروه به خدا تقرب نجست، جز آن که خدای متعال، او را از آتش رهایی بخشید.
