۱. اُمویاری: همدلی فراتر از انتظار
اومویاری ترکیبی از همدلی، دلسوزی و توجه به نیازهای دیگران است، حتی بدون درخواست مستقیم آنها. این مفهوم که به عنوان «حمایت اجتماعی شهودی» توصیف می‌شود، نه تنها به دیگران، بلکه به خودمراقبتی نیز تعمیم می‌یابد.
مثال: پیش‌بینی نیازهای عزیزان در روزهای سخت و ارائه کمک بدون منت.
۲. وابی-سابی: زیبایی در ناکامل‌ها
این مفهوم بودایی به ما یادآوری می‌کند که کمالگرایی مانع لذت بردن از زندگی می‌شود. وابی-سابی زیباییِ گذرا بودن و سادگی را جشن می‌گیرد، مانند قدردانی از یک فنجان چای ترک‌خورده که خاطراتی را تداعی می‌کند.
مثال: پذیرش چین‌وچروک‌های پوست به عنوان نشانه‌ای از تجربه زیسته.
۳. ایچی-گو ایچی-اِه: تقدس هر لحظه
این فلسفه قرن شانزدهمی که از مراسم چای‌نوشی ژاپنی سرچشمه گرفته، هر تعامل را منحصربه‌فرد و غیرقابل تکرار می‌داند. ایچی-گو ایچی-اِه ما را به حضور کامل در «اینجا و اکنون» دعوت می‌کند.
مثال: گفتگوی تمام‌عیار با دوست، بدون حواس‌پرتی توسط تلفن همراه.
ویژگی‌های شادی ژاپنی
تأکید بر ثبات: ژاپنی‌ها شادی را در زندگی عادی و باثبات (هیبون نا جینسه) جستجو می‌کنند، نه در اوج‌های هیجانی.
هماهنگی جمعی: تاریخچه طولانی بلایای طبیعی، فرهنگ حمایت متقابل و رعایت هنجارهای اجتماعی را تقویت کرده است.
تاب‌آوری: تنظیم عواطف بهشیوه‌ای آگاهانه و صبورانه، شادی را پایدارتر می‌سازد.
پیامدهای جهانی
اوچیدا معتقد است درک تفاوت‌های فرهنگی در تعریف شادی، ما را از رقابت بر سر منابع محدود آن بازمی‌دارد و به همکاری بین‌فرهنگی سوق می‌دهد. همانطور که سیمون ویلی فیلسوف فرانسوی می‌گوید: «توجه نادرترین و خالص‌ترین شکل بخشندگی است.»
این نگاه جمع‌گرایانه به شادی، به ویژه در جهان فردگرای امروز، چراغ راهی برای ساختن جوامعی انعطاف‌پذیرتر و انسان‌محورتر است.
