تحریم حربه ضدحقوق بشری غرب علیه کشور‌های مستقل
دولت‌های غربی به‌ویژه آمریکا طی ده‌های گذشته همواره برای اهداف سیاسی خود کشور‌های مستقل را تحریم کرده‌اند.
تحریم از ابتدا به‌عنوان ابزار سیاست بین‌المللی و با هدف جلوگیری از درگیری نظامی که در ابعاد وسیع، زندگی انسانی را تخریب و حقوق او را تضییع می‌کرد، پیش‌بینی شد. اما تحریم اکنون به ابزاری ضدتوسعه تبدیل شده است و توسعه زیربنایی‌ترین حق بشری تلقی می‌شود.
کشور‌های غربی و آمریکا سردمداران اعمال تحریم هستند و تلاش می‌کنند تحریم‌ها را با صلح مرتبط کنند. تحریم نه تنها جایگزین جنگ نیست، بلکه شهروندان عادی و حتی گروه‌های خاص مانند کودکان، زنان، بیماران خاص و مراکز علمی که تعامل علمی آنها با سایر مراکز علمی، تحت تحریم‌ها قطع می‌شود، متضررین واقعی تحریم هستند.
آمریکا سردمدار اصلی مکتب ضدبشری تحریم بوده و کاربر فعال تحریم‌ها و اقدام‌های محدود کننده است، به گونه‌ای که بخشی از هویت واشنگتن در جهان با تحریم شناخته می‌شود؛ در همین حال، اتحادیه اروپا نیز پیرو و دنباله‌رو آمریکا بوده و در زمینه استفاده از تحریم‌ها در جایگاه دوم قرار دارد.
می‌توان گفت که تحریم سلاحی بی‌صدا و ناجوانمردانه است که حتی کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو را هم دور می‌زند تا با خیال راحت بدون استثناء همه افراد را در محدوده سرزمینی هدف خود با سلاح تحریم مجازات کند.
پایگاه جاکوبین با بیان اینکه غرب ادعا می‌کند که تحریم‌ها به‌عنوان جایگزینی غیرمخرب و حتی انسانی به‌جای اقدام نظامی عمل می‌کنند، نوشت:، اما گزارش‌ها واقعیت وحشیانه و آسیب‌رسان رژیم‌های تحریم و هزینه‌های انسانی آنها را تشریح می‌کنند.
تحریم‌ها نوعی مجازات جمعی هستند که هزینه‌های آن به‌طور عمده بر دوش مردم بی‌گناهی است؛ مردمی که در کشور‌های مستقل زندگی می‌کنند و مقام‌های غربی به همین دلیل به‌دنبال مجازات آنها هستند.
مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاسی (CEPR) نوشت: در عمل، تحریم‌ها نه تنها جایگزینی برای جنگ نیستند، بلکه شکلی جایگزین از آن نیز محسوب می‌شوند.
یک گزارش با عنوان پیامد‌های انسانی تحریم‌های اقتصادی، با تکیه بر ۳۲ مطالعه درمورد تحریم‌ها و اثرات آنها، نتیجه می‌گیرد که تحریم‌های اقتصادی سطوح قابل توجهی از پریشانی را در اقتصاد‌های هدف ایجاد می‌کنند و جمعیت‌ها از تحریم‌ها آسیب می‌بینند؛ حتی در برخی موارد تحریم‌ها جان افراد را می‌گیرند.
پایگاه بوستون ریویو در گزارش نوشت: تحریم‌ها، صرف نظر از اینکه به چه شکل مرسوم اجرا شوند، جایگزین انسانی برای جنگ نیستند؛ در واقع، آنها به‌طور معمول آسیب‌های بی‌ملاحظه‌ای را بر جمعیت غیرنظامی وارد می‌کنند، به شیوه‌هایی که بسیار فراتر از حد مجاز در میدان نبرد است.
پایگاه اِمِرالد اینسایت نوشت: تحریم‌های اقتصادی می‌توانند تاثیر‌های عمیق و متنوعی بر سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی کشور‌های هدف داشته باشند، حتی زمانی که این تحریم‌ها به‌طور مستقیم شامل دارو‌ها یا تجهیزات پزشکی نمی‌شوند.
اثر‌های نامطلوب اقتصادی و انسانی تحریم‌ها در کشور‌های هدف به‌خوبی مستند شده است. تحریم‌ها همچنین می‌توانند نقض حقوق بشر منجر شوند.
متخصصان بهداشت عمومی و آژانس‌های تخصصی سازمان ملل (UN) بار‌ها درمورد تاثیر تحریم‌های اقتصادی بر غیرنظامیان مطالعه کرده‌اند.
محرومیتی که افراد تحت رژیم‌های تحریم متحمل می‌شوند معمولا نقض حقوق بشر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.
دولت‌های تحریم‌کننده معمولا استفاده از تحریم‌ها را با این استدلال که تجارت خارجی و محدودیت‌های مالی دولت‌های هدف را مجبور می‌کند تا سیاست‌های خود را مطابق با خواسته‌های اعمال‌کنندگان تحریم تغییر دهند، توجیه می‌کنند.
پایگاه ریلیف‌وب نوشت: تحریم‌ها به ندرت به روشی که این منطق نشان می‌دهد عمل می‌کند. اثر‌های نامطلوب اقتصادی و انسانی تحریم‌ها در کشور‌های هدف به‌خوبی مستند شده است.
با توجه به میزان موفقیت نسبتا پایین تحریم‌ها در دستیابی به اهداف خود، برای سیاست‌گذاران حتی ضروری است که تاثیر احتمالی تحریم‌ها را بر حقوق بشر در نظر بگیرند. سیاست‌گذاران باید لغو تحریم‌ها را برای به حداقل رساندن بی‌ثباتی ناشی از تحریم‌ها و آسیب غیرنظامی در نظر بگیرند.
پایگاه اینگیج نوشت: آمریکا همواره یکی از کشور‌هایی بوده که بیشترین تحریم‌ها را علیه کشور‌های دیگر وضع کرده است؛ هرچند این تحریم‌ها در بسیاری از موارد ناموفق بوده است.
انتهای پیام/
