همشهری آنلاین– دکتر مرتضی واعظ جوادی آملی: خانم زهرا حبیبی مادر گرامی آیت‌الله عبدالله جوادی آملی در حدود سال ۱۲۷۵هجری شمسی در شهرستان آمل دیده به جهان گشود. او در یک خانواده ساده و بی‌آلایش و در عین حال به‌شدت دینی و مذهبی می‌زیسته و از طریق کشاورزی و دامداری روزگار می‌گذرانده است. او که براساس بافت خانوادگی به‌شدت به باورهای سنتی و دینی پایبند و دلبسته بود، وقتی پیشنهاد ازدواج با یک روحانی واعظ به ایشان داده شد، پذیرفت و اقدام به تشکیل زندگی مشترک با همسری طلبه کرد.
در دوران استبداد رضاه شاه پهلوی و اجبارها و الزام‌های آن روزگار از جمله خلع لباس روحانیت، ازدواج با فردی روحانی امکان‌پذیر نبود، جز آنکه باورهای فکری و فرهنگی دین این امر را میسر می‌ساخت. بانو زهرا حبیبی فرزند مادری مؤمنه و معلم قرآن به نام خیرالنساء بود که بخش قابل توجهی از دختران و پسران را از خواندن و نوشتن قرآن بهره‌مند ساخت. از جمله سختی‌های دوران حیات خانم زهرا حبیبی گذشته از مخالفت استبداد رضا خانی با لباس روحانیت، مسئله ضددینی مبارزه با حجاب بود؛ واجبی که یکی از احکام ارزشمند اسلامی و انسانی است. حجاب برای جامعه دینی خصوصا دریک بافت فرهنگی و سنتی به‌شدت مورد باور و پذیرش بوده و هست.
زنان مؤمن در آن دوره استبداد ضددینی پهلوی اول با تمام وجود و با ایمان راسخ به آن دل بسته بودند. این بانوی مومن نیز مانند سایر زنان مؤمنه عصر خویش با تحمل سختی‌های زمان پهلوی اول و بلکه مبارزه با آن و نپذیرفتن احکام و رفتارهای ضددینی و استبدادی رضا خانی از خود شهامت و شجاعت نشان داد تا جایی که موفق به بقا و ماندگاری این نشان دینی شد. خصوصیات اخلاقی بانو زهرا حبیبی به نوبه‌خود در اداره و استمرار این زندگی مشترک و همچنین تربیت و پرورش فرزندان خوب و شایسته، خصوصا شخصیت آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی بسیار مؤثر بوده است.
صبوری، شهامت، مدیریت و داشتن جذبه با چاشنی تندی اخلاقی از این مادر شخصیت ممتازی ساخته بود که می‌توانست در برابر ناملایمات و آزمون‌های سخت همچون از دست دادن فرزندان متعدد به‌دلیل بیماری و مانند آن مقاومت کند. داستان شنیدنی آنکه شخص آیت‌الله جوادی آملی به‌منظور در امان ماندن از این بلایا و بیماری‌ها طفلی نذری بودند و تا هفت سال طوق نذری به گردن داشت و بعد از هفت سال در آستان امام رضا(ع) در مشهد آزاد شد.
همین ویژگی‌ها بود که هر زمان آیت‌الله جوادی آملی به یاد آن مادر می‌افتد از عظمت و والایی بارز او اظهار شگفتی می‌کند. از جمله توفیقات این مادر که براساس عشق به ائمه اطهار(ع) حاصل شد، توفیق زیارت عتبات عالیات و زیارت بارگاه سالارشهیدان و سرور آزادگان بود که در دوران سخت پهلوی ملقب به لقب شریف «کربلاییه» شد.
از این مادر بزرگوار که یک دختر و دو پسر داشتند، اکنون تنها دو پسر در قید حیات هستند؛ دکتر اسماعیل واعظ جوادی و آیت‌الله عبدالله جوادی آملی. دکتر اسماعیل واعظ جوادی در دانشگاه‌های شمال کشور همچنان به تدریس و تربیت دانشجویان اشتغال دارد و آیت‌الله جوادی آملی با عنایات ویژه حضرت حق دم به دم به تحقیق و پژوهش معارف، حکم، اخلاق و احکام پرداخته و به امداد لحظه‌ای آن داور دادور و آن حکیم سرمد گذران حیات دارند.
