روزنامه واشنگتن پست در گزارشی با گروهی از کاربرانی که بلافاصله پس از عرضه، این عینک را خریداری کرده بودند، گفت‌وگو کرد. تمامی آن‌ها بر این نکته توافق داشتند که با وجود ایده‌های نوآورانه و پیشرفته‌ای که در طراحی این عینک به کار رفته، کاربردهای عملی آن همچنان محدود است. داستین فاکس، یک مشاور املاک چهل‌وپنج‌ساله که تصور می‌کرد می‌تواند از این عینک برای فعالیت‌های روزمره خود استفاده کند، اعتراف کرد که تنها سه یا چهار بار از آن استفاده کرده است.
یکی دیگر از خریداران، این هدست را برای تجربه دنیای فیلم‌های واقعیت مجازی تهیه کرده بود، اما به دلیل وزن سنگین آن، حداکثر می‌توانست شصت دقیقه از آن استفاده کند. وی همچنین اشاره کرد که وزن، تنها چالش این محصول نیست، بلکه فقدان قابلیت‌های چندمنظوره نیز از دیگر نقاط ضعف آن محسوب می‌شود.
این تجربیات نشان می‌دهد که تلاش اپل برای ورود به عرصه واقعیت مجازی، سرنوشتی مشابه دیگر شرکت‌های فعال در این حوزه دارد؛ چرا که تاکنون هیچ شرکتی نتوانسته نوعی از فناوری ارائه دهد که هم از نظر تجربه کاربری مطلوب باشد و هم به‌صورت گسترده مورد استقبال قرار گیرد.
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش‌روی عینک Vision Pro، کمبود اپلیکیشن‌های کاربردی است. اگرچه هنوز گروه کوچکی از کاربران مشتاق به خرید و استفاده از آن هستند، اما این تعداد در مقایسه با کاربران عینک‌های رقیب (مانند گوگل) بسیار ناچیز است.
حال این پرسش مطرح می‌شود: آیا اپل قادر خواهد بود با به‌روزرسانی‌های آینده، این محصول را به فناوری همه‌پسند و مقرون‌به‌صرفه تبدیل کند؟
