گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ـ پنجاه‌وششمین شماره از پادکست «در عمق» که به بررسی مهم‌ترین روندها، تحولات و همچنین شخصیت‌ها در غرب آسیا می‌پردازد، روز شنبه ۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ ضبط و منتشر شد. در این اپیزود «علیرضا مجیدی»، کارشناس غرب آسیا، فراز و فرود روابط ایران و عربستان سعودی در طول تاریخ را بررسی می‌کند. این شماره ادامه اپیزود پنجاه و چهارم و پنجاه ششم است. از این رو پیشنهاد می‌کنیم پیش از شروع اپیزود حاضر، آن را گوش کنید.
در بخش نخست این اپیزود به «واگرایی» در روابط تهران و ریاض پرداخته شده است. واگرایی در روابط میان جمهوری اسلامی ایران و پادشاهی عربستان سعودی روندی تدریجی بوده است که نمی‌توان نقطه آغاز مشخصی برای آن تعیین کرد. با این حال، می‌توان سال ۱۳۸۲ (۲۰۰۳ میلادی) را آغاز این روند دانست که به‌ویژه از سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۵ میلادی) به بعد، واگرایی بر روندهای همگرا غلبه یافت و روابط دو کشور به سمت تیرگی بیشتر پیش رفت.
عوامل اصلی مؤثر در شکل‌گیری این واگرایی طی دوره زمانی ۱۳۸۲ تا ۱۴۰۱ عبارتند از:
۱. عامل ایدئولوژیک: نگرش‌های ذهنی خاص در این دوره به شکل متفاوتی نمود پیدا کرد که در عربستان سعودی نمود بیشتری نسبت به ایران داشت.
۲. بلندپروازی‌ها و تخیلات: نگرش‌های بسیار بلندپروازانه که گاه به تخیل شباهت داشت، آسیب‌های اساسی به روابط دو کشور وارد کرد. این موضوع در بازه زمانی مذکور به شکل جدی و پررنگ مشهود بود.
۳. نقش سرویس‌های بیگانه: این عامل نیز در بازه زمانی ۱۹ ساله مذکور قابل مشاهده است که در تشدید واگرایی میان دو کشور نقش ایفا کرده است.
این عوامل در مجموع، باعث شدند تا روند واگرایی در روابط ایران و عربستان سعودی تقویت شده و بر روندهای همگرا غلبه یابد.
انتهای پیام/
