کفایت کمدی‌های سخیف در «کفایت مذاکرات» / وقتی آسیب‌های اجتماعی زیر لایه‌های طنز عیان می‌شود
همراه با جشنواره فیلم فجر؛
کمدی «کفایت مذاکرات» به کارگردانی سهیل موفق هر چند شاید امتیار نخست را در عرصه کمدی نگیرد، اما از باب مطرح کردن آسیب‌های اجتماعی در قالب طنز موفق عمل کرده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، فیلم سینمایی «کفایت مذاکرات» به کارگردانی سهیل موفق، نویسندگی حمزه صالحی و تهیه کنندگی سید ابراهیم عامریان در جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمد. این فیلم هم در بخش سودای سیمرغ قرار دارد و در یک ژانر کمدی اجتماعی ساخته شده است. مهران غفوریان، محسن کیایی، ایمان صفا، رویا میرعلمی، المیرا دهقانی، محمدرضا داوودنژاد، قدرت الله ایزدی، حدیث فولادوند، سارا منجزی، محمدجواد جعفرپور، جواد پولادی، حامد وکیلی بازیگران «کفایت مذاکرات» هستند.
سهیل موفق کارگردانی است که سال‌ها در عرصه کودک و نوجوان فعالیت کرده و حال در قالب یک اثر کمدی برای بزرگسال که البته معتقد است کمدی سالم و خانواده مداری ساخته، ظاهر شده است و توانسته لبخندی هر چند تلخ به لبان مخاطبان بنشاند.
داستان ازاین قرار است که عده‌ای به دلیل مشکلات اقتصادی دست به کار‌های عجیب و قریب می‌زنند، در یک خانه با هم زندگی می‌کنند و برای تأمین اجاره و پیش پرداخت پول خانه مجبور می‌شوند که رحم اجاره کنند و پول در بیاورند.
این فیلم به لحاظ فیلمنامه و ساخت قدری ضعیف عمل کرده، اما به لحاظ سوژه می‌تواند مخاطب را تا حدودی جذب خود کند، د رواقع شاید در مسیر گرفتن جایزه نباشد، اما در گیشه می‌تواند موفق عمل کند.
قصه به نوعی در سبک همان کمدی‌های قبلی پیش ا زخود عمل کرده، حتی شخصیت هایی، چون مهران غفوریان، ایمان صفا و محسن کیایی نیز به سبک گذشته معهود خود بازگشته‌اند و به نوعی مخاطب دست آنها را رو کرده است، اما محتوای زیرلایه‌های اجتماعی آن که اگر خوب کار می‌شد، می‌توانست کار بهتری از آب در بیاید.
در هیچ یک از بخش‌های این فیلم هیچ حساب و کتاب خاصی وجود ندارد و اتفاقات طبق پیش بینی جلو نمی‌رود در واقع هیچ حساب و کتاب خاصی در کار دیده نمی‌شود و فی البداهه رویداد‌ها رخ می‌دهند، کافی است تصور کنید که همه این افراد به نوعی نیازمند درمان روانی هستند، دراین صورت دیگر توقع زیادی از شخصیت‌ها ندارید! همانطور که خودشان هم در اثنی کار مدام می‌گویند که قرص هایشان را نخورده‌اند، حالشان خوب نیست، دیوانه یا روانی زنجیری هستند و باید بستری شوند!
بازی‌های کلیشه‌ای و سبک کلیشه‌ای فیلمبرداری و صداگذاری کار به ضعف‌هایش اضافه کرده است، هرچند که گروه معتقد هستند که صدا‌ها در پخش سالن برج میلاد دچار ضعف شده است. هرچند سهیل موفق معتقد است که رمز و راز بفروش بودن کار را می‌داند، اما در واقع کمتر خارج از سینمای کودک و نوجوان در قالب کمدی تجربه دارد.
نکته دیگر توجه به آسیب‌هایی است که دراین فیلم بدان توجه شده از فقر، دزدی، بیماری‌های روانی، قطع ارتباط‌های خانوادگی، بی توجهی به بچه‌ها،جعل سند، اعتیاد و مسائلی از این دست که هر کدام می‌تواند سوژه یک کار سینمایی باشد و در کنار هم یک آش شوربایی شده که مشخص نیست مخاطب را می‌خنداند یا می‌گریاند.
حال باید دید سهیل موفق در فروش این اثر مثل سایر کمدی‌های سخیف سینما موفقیت کسب می‌کند یا خیر.
