به گزارش خبرگزاری تسنیم، تیم‌های ملی والیبال ایران و برزیل، هر دو در حال عبور از دوران گذار هستند؛ دوره‌ای حساس که در آن نسل جدیدی از بازیکنان وارد می‌شوند و ساختار تیمی دستخوش تغییراتی بنیادین می‌شود. در هر دو کشور، بازسازی تدریجی جایگزین تصمیمات انقلابی و شتاب‌زده شده است؛ موضوعی که از دیدگاه سرمربیان این تیم‌ها به‌خوبی قابل مشاهده است.
سرمربی تیم ملی والیبال برزیل اخیراً در گفت‌وگویی تأکید کرده است که عبور از این دوره نیازمند صبر، شناخت بین‌المللی و ایجاد هماهنگی تدریجی است. او با تأکید بر اینکه تیم فعلی تجربه زیادی در سطح جهانی ندارد، خواستار درک واقع‌بینانه از سوی هواداران شده و هشدار داده است که نوسازی باید تدریجی باشد، نه انقلابی.
در سوی دیگر، تیم ملی والیبال ایران نیز با هدایت روبرتو پیاتزا، گام در مسیر مشابهی گذاشته است، با خداحافظی و کاهش نقش برخی ستارگان باتجربه، حالا نوبت به نسل جدیدی از بازیکنان مستعد رسیده است که تجربه کمتری در میادین بزرگ دارند. پیاتزا در همین مدت کوتاه تلاش کرده است با تزریق آرام بازیکنان جوان، ترکیبی جدید و آینده‌دار بسازد؛ کاری که نیازمند زمان و آزمون و خطاست.
میلاد تقوی، رئیس فدراسیون والیبال نیز در این مورد می‌گوید: قرار نیست در عرض یک سال همه چیز درست و همه مشکلات حل شود، ولی می‌خواهیم روند نزولی تیم ملی در سال ۲۰۲۵ به روند صعودی تبدیل شود و از سال ۲۰۲۶ بین ۱۰ تیم برتر جهان قرار بگیریم.
تفاوت میان تیم‌هایی که به‌درستی وارد فاز نوسازی می‌شوند و آنهایی که در چرخه بی‌ثباتی گرفتار می‌شوند، در همین یک نکته است: درک واقع‌بینانه از فرآیند ساختن تیم.
چه برزیل با آن پیشینه پرافتخار و چه ایران با چشم‌انداز صعود به سطوح بالاتر، هر دو به این نتیجه رسیده‌اند که شکل دادن به تیمی رقابت‌پذیر با بازیکنان جدید، نیاز به صبر، انسجام و تجربه‌آموزی دارد.
ایران و برزیل، هرچند از نظر جایگاه جهانی تفاوت‌هایی دارند، اما امروز در یک مسیر فنی مشترک قرار گرفته‌اند: گذار از نسل طلایی به نسل آینده.
در این مسیر، هواداران، رسانه‌ها و مدیران باید نقش حمایتی خود را ایفا کنند، چراکه موفقیت پایدار، نه از مسیر انقلاب‌های ناگهانی، بلکه از دل تحول‌های آرام، اما هدفمند به‌دست می‌آید.
انتهای پیام/+
