به‌گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، ماکسیمیلیان استینینگر، دانشمند علوم اعصاب دانشگاه وین و نویسنده اصلی مطالعه‌ای که روز پنجشنبه در نشریه «ارتباطات طبیعت» (Nature Communications) منتشر شد، می‌گوید دلایل اصلی این تاثیر تاکنون نامشخص بود و دلیلش هم این است که هم طبیعت و هم درد می‌توانند موضوعی و فردی باشند. چون مردم طبیعت را دوست دارند، ممکن است اثری مشابه دارونما داشته باشد یا شاید هم اینطور نباشد که طبیعت درد را کاهش دهد، بلکه زندگی شهری است که درد را افزایش می‌دهد.
محققان برای کشف این موضوع، فعالیت مغزی ۴۹ داوطلب را با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) ثبت کردند. آن‌ها از شرکت‌کنندگان خواستند در حالی که یکسری شوک الکتریکی‌ــ که برخی دردناک‌تر از بقیه بودند‌ــ به پشت دست چپ آن‌ها وارد می‌شد، به تصاویر مختلف نگاه کنند.
صحنه اول دریاچه‌ای را نشان می‌داد که اطراف آن درختانی در حال تکان خوردن در باد بودند، در حالی که صدای خش‌خش برگ‌ها و آواز پرندگان در پس‌زمینه پخش می‌شد. در صحنه دوم، برخی عناصر شهری مانند ساختمان‌ها، نیمکت‌ها و کوچه‌ها اضافه شدند، در حالی که سروصدای شهر هم اضافه شد. صحنه سوم هم یک دفتر کار بود، با مبلمانی بی‌روح و صدای محو کار کردن در پس‌زمینه.
شرکت‌کنندگان نه‌تنها گزارش دادند که هنگام نگاه کردن به مناظر طبیعی درد کمتری احساس کردند، بلکه اسکن‌ها هم نشان داد که در مغز آن‌ها تفاوتی وجود دارد. مناظر طبیعی در بخشی از مغز که مربوط به درک درد است، به نام نوکسی‌سپشن، فعالیت کمتری ایجاد کردند. البته سایر نواحی مرتبط با تنظیم درد در مغز به میزان قابل‌توجهی تحت تاثیر قرار نگرفتند.
محققان گفتند این نتایج ممکن است به این دلیل باشد که محیط‌های طبیعی توجه مردم را جلب می‌کنند و فکر آن‌ها را از احساس درد منحرف می‌کند. این موضوع در روانشناسی به‌عنوان «نظریه بازیابی توجه» شناخته می‌شود.
به گفته الکس اسمالی، همکار نویسنده مطالعه از دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، «این واقعیت که این اثر تسکین‌دهنده درد می‌تواند از طریق قرارگیری در معرض طبیعت مجازی (که به‌راحتی در دسترس است) حاصل شود، پیامدهای عملی مهمی دارد. همچنین برای تحقیقات به منظور درک بهتر تاثیر طبیعت بر ذهن، دریچه‌ای جدید می‌گشاید.»
