نگاهی به روش‌های اعدام در آمریکا؛ تزریق کشنده، برق‌گرفتگی و حالا جوخه‌های تیربار
از زمان اعلام دستور دیوان عالی آمریکا در سال ۱۹۷۶ برای لغو ممنوعیت مجازات اعدام در این کشور تاکنون، ایالت‌های آمریکا از پنج روش مختلف برای اجرای حکم‌های اعدام استفاده کردند.
اعدام با تزریق کشنده
بیشتر حکم‌های اعدام در آمریکا با استفاده از روش تزریق کشنده انجام می‌شوند؛ براساس اعلام مرکز اطلاع‌رسانی مجازات اعدام آمریکا، تگزاس بیشترین تعداد حکم اعدام با تزریق کشنده را اجرا کرده است؛ ۵۹۳ زندانی محکوم به اعدام در این ایالت با تزریق کشنده اعدام شدند.
۲۸ ایالت آمریکا در کنار ارتش و دولت این کشور مجاز به اجرای حکم اعدام با استفاده از تزریق کشنده هستند.
در این روش، زندانی محکوم به اعدام با تزریق مخلوطی مرگ‌بار از مواد کشنده اعدام می‌شود.
در جریان استفاده از این روش، تزریق برای اجرای حکم اعدام با مشکل‌هایی ازجمله تاخیر در یافتن رگ مناسب، مشکلات تامین دارو‌های مورد نیاز، … وجود داشته است؛ موضوعی که سبب توقف روند استفاده از این روش در اجرای احکام اعدام در آمریکا شد.
یک استاد بازنشسته حقوق در دانشکده حقوق دانشگاه جورج واشنگتن، گفت: تعدادی از ایالت‌ها به دلیل مشکلات مربوط به تزریق کشنده، شروع به آزمایش روش‌های جدید اعدام کرده‌اند.
اعدام با برق‌گرفتگی
استفاده از روش برق‌گرفتگی برای اجرای حکم اعدام در آمریکا از سال ۲۰۰۰ کاهش یافته است؛ ۹ ایالت در آمریکا ازجمله آلاباما، آرکانزاس، فلوریدا، کنتاکی، لوئیزیانا، می‌سی‌سی‌پی، اوکلاهما، کارولینای جنوبی و تنسی مجاز به استفاده از روش برق گرفتگی برای اجرای حکم اعدام هستند.
از سال ۱۹۷۶ تاکنون ۱۶۳ مورد حکم اعدام با استفاده از روش برق گرفتگی اجرا شده است که ۱۹ مورد آن‌ها از سال ۲۰۰۰ انجام شدند.
در این روش، زندانی محکوم به اعدام به صندلی بسته می‌شود و قبل از اینکه یک تکانه برق بین ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ ولت از بدن او عبور کند، الکترود‌هایی روی سر و پای او قرار می‌گیرد.
آخرین حکم اعدام با استفاده از روش برق‌گرفتگی در سال ۲۰۲۰ در ایالت تنسی انجام شد.
براساس اعلام مقام‌های ایالت تگزاس، این ایالت از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۶۴ از روش برق‌گرفتگی برای اجرای حکم اعدام ۳۶۱ زندانی استفاده کرد.
نام مستعار صندلی برقی تگزاس Old Sparky بود؛ صندلی یادشده اکنون در موزه زندان تگزاس در هانتسویل، به نمایش گذاشته شده است.
اعدام با هیپوکسی نیتروژن
هیپوکسی نیتروژن یا خفگی با گاز نیتروژن به‌عنوان یک روش اجرای حکم اعدام در هشت ایالت آمریکا ازجمله آلاباما، آریزونا، کالیفرنیا، لوئیزیانا، می‌سی‌سی‌پی، میسوری، اوکلاهما و وایومینگ مجاز است.
از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۹ در سراسر آمریکا ۱۱ زندانی با استفاده از این روش اعدام شدند.
در این روش، ماسکی روی صورت زندانی محکوم به اعدام قرار می‌گیرد و گاز نیتروژن به داخل آن پمپاژ می‌شود؛ این امر سبب محروم شدن فرد از اکسیژن و در نتیجه مرگ وی می‌شود.
ایالت آلاباما آمریکا، این روش را احیا کرد؛ جدیدترین اعدام آلاباما در ماه فوریه (بهمن) انجام شد.
اعدام با جوخه‌های تیربار
جوخه‌های تیربار برای اجرای حکم اعدام در آمریکا در دوره مدرن به‌ندرت استفاده شدند.
براساس گزارش مرکز اطلاع‌رسانی مجازات اعدام آمریکا، از سال ۱۹۷۷، فقط سه زندانی با روش جوخه تیربار اعدام شده‌اند؛ همگی این موارد در ایالت یوتا بودند که آخرین مورد در سال ۲۰۱۰ انجام شد.
پنج ایالت آمریکا ازجمله آیداهو، می‌سی‌سی‌پی، اوکلاهاما، کارولینای جنوبی و یوتا اجازه استفاده از این روش اجرای حکم اعدام را دارند، اما این روش، روش اصلی آن‌ها برای اجرای حکم اعدام نیست.
در این روش، معمولا زندانی محکوم به اعدام به صندلی بسته می‌شود و با تیراندازی گروهی از کارکنان زندان که در فاصله ۲۰ تا ۲۵ فوتی (۶ تا ۷.۶ متری) ایستاده‌اند، اعدام می‌شود.
ایالت آیداهو آمریکا از سال ۲۰۲۳ تاکنون اعدام‌های جوخه تیربار را به‌عنوان پشتیبان در اختیار داشته است، اما در پی تلاش ناموفق سال گذشته برای تزریق مرگ‌بار به توماس یوجین کریچ، قانونگذاران در حال بررسی لایحه‌ای هستند تا جوخه‌های تیربار را به‌عنوان روش اصلی اعدام معرفی کنند.
سناتور جمهوری‌خواه داگ ریکز، حامی این لایحه پیشنهاد کرده است که آیداهو می‌تواند از ماشین جوخه تیربار استفاده کند و تسلیحات را به‌صورت الکترونیکی روشن کند تا نیازی به اعضای تیم اعدام اضافی نباشد.
تاریخ استفاده از روش اعدام با جوخه تیربار در آمریکا
ایالت کارولینای جنوبی آمریکا خود را برای اجرای حکم اعدام یک زندانی با جوخه تیربار آماده می‌کند، روشی که در تقریبا ۱۵ سال گذشته در آمریکا مورد استفاده قرار نگرفته است.
از این رو می‌توان گفت که جوخه تیربار تاریخچه‌ای طولانی در آمریکا دارد.
از سال ۱۶۰۸، دست‌کم ۱۴۴ زندانی غیرنظامی در آمریکا با روش جوخه تیربار اعدام شده‌اند که تقریبا همه آن‌ها در یوتا هستند.
از سال ۱۹۷۷، زمانی که استفاده از مجازات اعدام پس از وقفه ۱۰ ساله از سر گرفته شد، تنها سه مورد حکم اعدام با این روش اجرا شد.
تاریخچه پشت روش اجرای حکم اعدام با جوخه تیربار به شرح زیر است:
۱۶۰۸-۱۸۶۵: جیمز تاون، جورج واشنگتن و جنگ داخلی
نخستین اعدام ثبت‌شده با جوخه تیربار در آمریکا در جیمز تاون ایالت ویرجینیا، در سال ۱۶۰۸ اتفاق افتاد؛ زندانی محکوم به اعدام افسر ارتش مظنون به شورش بود.
قرن‌ها بعد، در سال ۱۹۹۶، باستان‌شناسان جسدی تیربار شده را در دیوار‌های قلعه محل شورش کشف کردند که بسیاری گمان می‌کنند فرد موردنظر است.
در جریان انقلاب آمریکا نیز گاهی اوقات از این روش برای مجازات سربازان فراری استفاده می‌شد.
یک استاد تاریخ در دانشگاه ایالت کارولینای جنوبی، گفت که جوخه‌های تیربار توسط هر ۲ طرف در طول جنگ داخلی برای ایجاد چشم‌انداز وحشت با هدف نگه داشتن سربازان در صف، مورد استفاده قرار گرفت.
۱۸۶۰ تا ۱۹۱۵: اعدام‌ها در غرب قدیم
جوخه‌های تیربار در این دوره فقط در ایالت یوتا مورد استفاده قرار می‌گرفتند، جایی که قانونگذاران در سال ۱۸۵۱ سه مجازات ممکن را برای اعدام تعیین کردند.
فقط یک ایالت دیگر آمریکا از سال ۱۹۰۰ یک زندانی محکوم به اعدام را با این روش اعدام کرد؛ نوادا در سال ۱۹۱۳ ابزاری ساخت که سه اسلحه با کشیدن نخ شلیک می‌کردند، زیرا این ایالت در یافتن داوطلبان برای خدمت در جوخه تیربار مشکل داشت.
دوران جدید: تزریق کشنده در مقابل جوخه‌های تیربار
براساس اعلام مرکز اطلاع‌رسانی مجازات اعدام، تزریق کشنده در دوره مدرن به رایج‌ترین روش اعدام در آمریکا بدل شده است.
ایالت‌های مختلف این کشور برای به دست آوردن دارو‌های مورد نیاز برای اجرای این روش اعدام تلاش کرده‌اند و برخی نگاهی دیگر به جوخه‌های تیربار روشی قدیمی، اما تا حد زیادی قابل اعتماد انداخته‌اند.
در حال حاضر ۲ زندانی محکوم به اعدام در ایالت یوتا درخواست اجرای حکم اعدام با جوخه‌های تیربار را کرده‌اند.
وکیل‌های آن‌ها استدلال کردند که این روش مدرن است، زیرا گلوله‌ها مرگبارتر و سلاح‌ها دقیق‌تر هستند.
یک استاد جرم‌شناس در آمریکا، در مقاله بررسی قانون در سال ۲۰۱۶ از سیاستگذاران این کشور خواست تا در مورد جوخه‌های تیربار تجدیدنظر کنند؛ ازجمله کسانی که نظر‌های مشابهی را ابراز کرده‌اند، سونیا سوتومایور، قاضی دیوان عالی است که در سال ۲۰۱۷ نوشت: علاوه بر این که مرگ با تیربار تقریبا فوری است، ممکن است نسبتا بدون درد نیز باشد.
انتهای پیام/
