نتایج این مطالعه در مجله انجمن آلزایمر، «آلزایمر و زوال عقل» (Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association) منتشر شد، آثار عادت نشستن در بزرگسالان مسن و ارتباط آن را با تخریب سلول‌های عصبی بررسی می‌کند.
پیگیری حرکت، اندازه‌گیری تاثیر
در این پژوهش که دکتر ماریسا گوگنیت، استادیار مغزواعصاب دانشگاه پیتسبورگ، اجرای آن را برعهده داشت، ۴۰۴ فرد بزرگسال ۵۰ سال و بالاتر شرکت داشتند. شرکت‌کنندگان برای یک هفته دستگاه‌های ردیاب فعالیت را به‌همراه داشتند تا از زمان نشستن یا دراز کشیدن آن‌ها داده‌های دقیقی ارائه دهد. سپس این عادت نشستن را با نتایج آزمون‌های شناختی و اسکن‌های مغزی آن‌ها در طول یک دوره هفت‌ساله تحلیل کردند.
نتایج واضح بود: افرادی که بیشتر نشسته بودند، زوال شناختی بیشتری را تجربه کردند و در حجم نواحی حیاتی مغز آن‌ها برای حافظه و پیشرفت آلزایمر کاهش قابل‌توجهی مشاهده شد. این آثار بدون توجه به روال‌های ورزشی شرکت‌کنندگان مشاهده شد.
عامل خطر ژنتیکی ابتلا به آلزایمر
این مطالعه نشان داد که افرادی که ژن «ای‌پی‌او‌ئی‌ــ‌ئی۴» (APOE-e4) دارند‌ــ یک نشانگر ژنتیکی شناخته‌شده برای بیماری آلزایمر‌ــ به‌ویژه در معرض آثار منفی عادت نشستن قرار دارند. این نشان میدهد که تغییرات سبک زندگی ممکن است برای افرادی که از نظر ژنتیکی بیشتر در خطرند، حیاتی‌تر است.
دکتر گوگنیت دراین‌باره گفت: «کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر فقط با یک بار ورزش کردن در روز حاصل نمی‌شود. کاهش زمانی که صرف نشستن می‌شود، حتی اگر هر روز ورزش کنید، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش میدهد.»
