به گزارش ایتنا و به نقل از تک‌اسپات، این تحقیق، که بر اساس بیش از یک میلیون داده از نظرسنجی نیروی کار دولت بریتانیا و ۵۰ هزار پاسخ از نظرسنجی ترتیبات و نگرش‌های کاری انجام شده، آشکار می‌سازد که تنها ۴۲٪ از کارکنان با بازگشت تمام‌وقت به دفتر موافق‌اند، در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۲ حدود ۵۴٪ بود.
بین سال‌های ۲۰۲۲ تا اواخر ۲۰۲۴، سهم کسانی که گفتند به‌جای بازگشت کامل به دفتر، به‌دنبال شغل جدید خواهند گشت، از ۴۰٪ به ۵۰٪ افزایش یافته است. همچنین، سهم افرادی که اعلام کردند فوراً استعفا خواهند داد، از ۵٪ به ۱۰٪ رسیده است. زنان بیش از مردان حاضرند شغل خود را ترک کنند؛ ۵۵٪ از زنان گفتند که به‌دنبال کار جدید خواهند رفت و ۸٪ نیز گفتند که بلافاصله استعفا خواهند داد. این ارقام برای مردان به ترتیب ۴۳٪ و ۸٪ بود.
والدین، به‌ویژه مادران دارای فرزند کوچک، مقاومت بیشتری در برابر بازگشت به دفتر دارند. فقط ۳۳٪ از مادران کودکان خردسال حاضر به بازگشت تمام‌وقت به محل کار هستند. در مقابل، اقلیت‌های قومی بیشتر تمایل به بازگشت دارند که به گفته پژوهشگران، ممکن است به ناامنی شغلی و تبعیض‌های محل کار مربوط باشد.
طبق داده‌های SWAA، یک چهارم از کارکنان بریتانیایی دست‌کم سه روز در هفته به‌صورت دورکاری فعالیت می‌کنند و ۴۰٪ نیز حداقل یک روز در هفته از راه دور کار می‌کنند. اگرچه تعداد روزهای مجاز برای دورکاری از کمتر از یک روز در هفته در سال ۲۰۲۲ به حدود ۱/۳ روز در سال ۲۰۲۴ رسیده، اما شرکت‌ها تمایل کمتری به ادامه مدل کاملاً دورکار دارند.
در پی همه‌گیری، بسیاری از شرکت‌های فناوری سیستم کاری ترکیبی را معرفی کردند، اما در سال‌های اخیر، شرکت‌هایی چون گوگل، آمازون، اینتل و Nothing کارمندان را وادار به حضور کامل در دفتر کرده‌اند. در حالی که مدیرانی مانند سرگئی برین ادعا می‌کنند که حضور در دفتر بهره‌وری را افزایش می‌دهد، تحقیقات خلاف این را نشان می‌دهد.
