
به گزارش ایتنا و به نقل از تکاسپات، او تأکید میکند که اگر انسانها بتوانند تا دهه ۲۰۳۰ زنده بمانند و از مرگهای “احمقانه” جلوگیری کنند، احتمالاً میتوانند از پیشرفتهای پزشکی و فناورانه بهرهمند شده و عمر طولانیتری داشته باشند.
دیاماندیس معتقد است که بشر به آستانهای به نام سرعت گریز طول عمر (longevity escape velocity) نزدیک میشود؛ وضعیتی که در آن پیشرفتهای علمی به اندازهای سریع خواهند بود که برای هر سالی که انسان زنده است، بیش از یک سال به طول عمر او افزوده میشود. او میگوید: «در حال حاضر، هر سال حدود یکسوم سال به امید به زندگی افزوده میشود، اما طی یک دهه آینده این میزان ممکن است از یک سال فراتر رود.»
.jpg)
از دیگر فناوریهای نوظهور میتوان به بازبرنامهریزی اپیژنتیکی اشاره کرد که با هدف بازگرداندن سلولهای پیر به حالت جوانتر توسعه مییابد.
با این حال، دیاماندیس خود نیز اذعان دارد که باید با دیدی واقعگرایانه به این پیشبینیها نگریست، زیرا آیندهپژوهان گاهی خوشبینی بیش از حد دارند؛ بخصوص وقتی منافع اقتصادی در میان است.

او، به عنوان سرمایهگذار در حوزه اپیژنتیک، این حوزه را داغترین زمینه سرمایهگذاری حال حاضر میداند و معتقد است که تنظیم مجدد نرمافزار اپیژنتیکی سلولها میتواند کلید بازگرداندن جوانی باشد.