فشار حداکثری آمریکا؛ تجربه‌ای شکست خورده در برابر ایران

یکی از مهمترین مسائل سیاست خارجی که دونالد ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود با آن مواجه است، موضوع ایران است به همین منظور، ترامپ کمپین «فشار حداکثری» را که مشخصه رویکرد او در قبال ایران در دوره قبلی ریاست‌جمهوری‌ وی بود، احیا کرد.

به گزارش «mecouncil»، با این حال، این دیپلماسی اجباری با اقتباس از چندین دهه تجربه، تنها درک تهدید ایران را تقویت می‌کند.

این امر به‌ویژه زمانی صدق می‌کند که چنین دیپلماسی اجباری با هدف تضعیف امنیت ملی ایران و قدرت بازدارندگی آن باشد.

یک سیاست شکست‌خورده و پیامد‌های آن

توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ یک موفقیت دیپلماتیک نادر در رویارویی طولانی‌مدت بین آمریکا و ایران بود؛ تصمیم ترامپ در سال ۲۰۱۸ برای خروج یکجانبه از توافق و اعمال یک رژیم تحریم‌های اقتصادی گسترده، در نهایت در محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران اثر معکوس نشان داد.

ایران متعاقبا غنی‌سازی اورانیوم خود را از زیر ۴ درصد به بیش از ۶۰ درصد افزایش داد.

علاوه بر این، تهران به‌طور قابل‌توجهی فناوری موشکی و ماهواره‌ای خود را ارتقا داد؛ توسل به نیروی نظامی علیه تأسیسات هسته‌ای ایران نیز بعید است که در جلوگیری از دستیابی تهران به سلاح هسته‌ای مؤثر باشد، زیرا این تأسیسات در زیر زمین بسیار عمیق است.

علاوه بر این، ایران همچنان ابزار‌هایی برای بازدارندگی در برابر تهدید‌های خارجی دارد.

همچنین ایران می‌تواند کنترل خود را بر تنگه هرمز در زمینه نظارت شدید کشتی‌رانی و تجارت بین‌المللی اعمال کند؛ در واقع این آبراه در دکترین امنیتی ایران دارای اهمیت استراتژیک است.

رویکرد قهرآمیز آمریکا در قبال ایران نه‌تنها نتایج مثبتی به همراه نداشته است، بلکه با تشویق رفتاری که آمریکا و متحدانش با آن مخالف هستند، نتیجه معکوس داشته است.

تا زمانی که دیپلماسی به اصل اساسی در سیاست آمریکا در قبال ایران تبدیل نشود، پیشرفت معنادار، گریزان باقی خواهد ماند.

فقدان عمیق اعتماد ماهیت چند لایه رویارویی و عدم اطمینان حاکم، دیپلماسی را برای دستیابی به یک نتیجه دوجانبه ضروری می‌کند.

روش بهتر، تعامل دیپلماتیک بدون افزایش تحریم‌ها یا تهدید به زور است؛ رویکرد اعتمادساز گام‌به‌گام می‌تواند نگرانی‌های امنیتی را کاهش دهد.

آمریکا تنها ابرقدرت جهان نیست

به گزارش واشنگتن‌اینستیتیوت، در طول چند دهه گذشته، نظم جهانی تغییر کرده است؛ امروز آمریکا دیگر یک ابر قدرت تک‎قطبی نیست و این تغییر پیامد‌های چشمگیری برای کسانی که در داخل و خارج از مرز‌های آمریکا هستند، دارد.

واقعیت امروز متفاوت است؛ در سطح بین‌المللی، آمریکا با چین و روسیه به‌عنوان رقبای جهانی رو‌به‌رو است، در حالی که چین هم چالش اقتصادی و هم نظامی است.

آمریکا از نظر منطقه‌ای با چالش‌هایی از سوی ایران و دیگر کشور‌ها مواجه است؛ واشنگتن اکنون باید در دنیای چندقطبی که در آن با محدودیت‌هایی مواجه است، عمل کند و محدودیت‌ها نه‎تنها بین‌المللی، بلکه داخلی نیز هستند.

انتهای پیام/