به گزارش ایتنا و به نقل از The Decoder، عینک Aria Gen 2 که نخستین‌بار در فوریه ۲۰۲۵ معرفی شد، نسبت به مدل اولیه سال ۲۰۲۰ یک جهش فناورانه محسوب می‌شود. این نسخه جدید بین ۷۴ تا ۷۶ گرم وزن دارد و در هشت مدل فریم متفاوت عرضه می‌شود تا برای انواع فرم صورت و سر مناسب باشد. دسته‌های تاشو نیز حمل و نگهداری آن را آسان‌تر کرده‌اند.
اما یکی از بزرگ‌ترین تغییرات، دو برابر شدن تعداد دوربین‌های بینایی رایانه‌ای است؛ از دو به چهار عدد. حسگرهای جدید از نوع «گلوبال شاتر» هستند که با ثبت هم‌زمان تمامی پیکسل‌ها، تصویر را از اعوجاج‌های حرکتی در هنگام جابجایی سریع محافظت می‌کنند.
محدوده دینامیکی این دوربین‌ها نیز به‌شکل قابل توجهی افزایش یافته است. این ارتقا به دستگاه امکان می‌دهد صحنه‌هایی با نقاط بسیار روشن و تاریک را با وضوح بالا ثبت کند؛ مانند لحظه‌ای که فردی از اتاق تاریک به فضای روشن قدم می‌گذارد.
گفتنی است زاویۀ هم‌پوشانی دید دو دوربین اصلی نیز از ۳۵ به ۸۰ درجه افزایش یافته است. این هم‌پوشانی بیشتر، به ثبت دقیق‌تر عمق و بازسازی سه‌بعدی بهتر محیط کمک می‌کند.
حسگرهای جدید برای ضربان قلب و تشخیص صدا
در Aria Gen 2 سه حسگر تازه به‌کار گرفته شده‌اند. نخست، حسگر نور محیطی کالیبره‌شده‌ای که می‌تواند بین منابع مختلف نور تمایز قائل شود و حتی با بهره‌گیری از حالت فرابنفش، نور خورشید را از نور مصنوعی تشخیص دهد. این ویژگی باعث می‌شود دستگاه به‌صورت خودکار تنظیمات دوربین را با توجه به تغییر شرایط نوری تنظیم کند.
در پد بینی عینک نیز دو حسگر دیگر تعبیه شده است: میکروفون تماسی و حسگر ضربان قلب. میکروفون تماسی با استفاده از ارتعاشات استخوانی بینی، صدای کاربر را دریافت می‌کند؛ روشی که در محیط‌های بسیار پرسر‌وصدا عملکرد دقیقی دارد و از انتقال صوت از طریق هوا بی‌نیاز است.
حسگر نوری PPG نیز در همان ناحیه قرار دارد و با تشخیص تغییرات ظریف در جریان خون زیر پوست، ضربان قلب را اندازه‌گیری می‌کند.
بر اساس آزمایش‌های متا در تونل باد، این میکروفون حتی می‌تواند در شرایطی که میکروفون‌های معمولی عملکردی ندارند، صدای زمزمه‌های بسیار آرام را دریافت کند.
همگام‌سازی دقیق و پردازش یادگیری ماشین درون‌دستگاهی
برای همگام‌سازی دستگاه‌ها، Aria Gen 2 به جای تکیه بر نرم‌افزار، از رادیوی SubGHz استفاده می‌کند که دقتی در حد زیر میلی‌ثانیه — کمتر از یک‌هزارم ثانیه — فراهم می‌کند. به گفته متا، این روش سخت‌افزاری بسیار دقیق‌تر از همگام‌سازی‌های نرم‌افزاری نسل پیشین است.
در زمینۀ پردازش هوش مصنوعی، Aria Gen 2 از یک هم‌پردازندۀ اختصاصی بهره می‌برد که وظیفه‌اش اجرای الگوریتم‌های ادراک ماشینی به‌شکل مستقیم و با مصرف انرژی بهینه روی خود دستگاه است. این الگوریتم‌ها به عینک امکان می‌دهند محیط اطراف را درک کرده و موقعیت خود را تشخیص دهد.
سیستم Visual Inertial Odometry (VIO) با ترکیب داده‌های تصویری و حسگرهای حرکتی، موقعیت و جهت‌گیری عینک را در تمام شش درجۀ آزادی (6DoF) ردیابی می‌کند. این بدان معناست که دستگاه همواره از موقعیت فضایی خود و جهتی که به آن نگاه می‌کند، آگاه است.
Aria Gen 2 همچنین به قابلیت ردیابی چشم مجهز شده است که محل نگاه هر چشم را تشخیص می‌دهد، نقطۀ تمرکز مشترک دو چشم را محاسبه می‌کند، پلک‌زدن‌ها را دنبال می‌کند و اندازۀ مردمک را اندازه‌گیری می‌کند.
ردیابی دست نیز از دیگر قابلیت‌های این عینک است. این سیستم، حرکات دست را در فضای سه‌بعدی دنبال می‌کند و موقعیت مفصل‌های انگشتان را به‌صورت بلادرنگ بازسازی می‌کند؛ قابلیتی کلیدی برای تعامل‌های طبیعی با دنیای دیجیتال و فیزیکی.
