دکتر یو لنگ، استادیار روانپزشکی در دانشگاه کالیفرنیا-سان فرانسیسکو، توضیح می‌دهد: «خواب برای سلامت مغز ضروری است، چرا که به مغز اجازه می‌دهد استراحت کرده و خود را بازسازی کند و توانایی ما برای تفکر واضح و به‌خاطر سپردن اطلاعات را بهبود بخشد. مطالعات نشان می‌دهد که مشکلات خواب ممکن است با پیری شناختی مرتبط باشد و به‌عنوان یک نشانه اولیه یا عامل خطر برای زوال عقل در زنان دهه ۸۰ عمل کند.»
در این مطالعه، محققان ۷۳۳ زن با میانگین سنی ۸۳ سال را به مدت پنج سال تحت نظر گرفتند. در ابتدای مطالعه، هیچ یک از شرکت‌کنندگان اختلال شناختی خفیف یا زوال عقل نداشتند. شرکت‌کنندگان در ابتدا و پایان مطالعه، دستگاه‌هایی روی مچ دست خود داشتند که الگوهای خواب آنها را به مدت سه روز ردیابی می‌کرد.
نتایج نشان داد که حدود ۵۶٪ از زنان تغییرات قابل توجهی در الگوهای خواب خود در طول پنج سال تجربه کرده‌اند. در طول این پنج سال، ۲۲٪ از زنان دچار اختلال شناختی خفیف و ۱۳٪ به زوال عقل مبتلا شدند. تغییرات در الگوهای خواب با افزایش خطر کاهش عملکرد مغز مرتبط بود. تنها ۸٪ از زنانی که الگوهای خواب آنها تغییر نکرده بود، به زوال عقل مبتلا شدند، در حالی که این عدد برای زنانی که خواب شبانه بدتری داشتند ۱۵٪ و برای کسانی که در طول روز خواب‌آلود بودند ۱۹٪ بود. پس از تعدیل سایر عوامل خطر، زنانی که خواب‌آلودگی بیشتری داشتند، ۲.۲ برابر بیشتر در معرض خطر زوال عقل قرار داشتند.
دکتر لنگ افزود: «ما مشاهده کردیم که خواب، چرت زدن و ریتم‌های شبانه‌روزی می‌توانند در طول تنها پنج سال به طور چشمگیری تغییر کنند. این موضوع نیاز به مطالعات بیشتر برای بررسی تمام جنبه‌های الگوهای خواب روزانه را برجسته می‌کند تا بهتر درک کنیم چگونه تغییرات این الگوها در طول زمان می‌تواند با خطر زوال عقل مرتبط باشد».
دکتر ماریانو موکسفلدت بیانچین، استاد پزشکی داخلی در دانشگاه فدرال ریو گرانده دو سول برزیل، در یک سرمقاله به انضمام این مطالعه نوشت: «این نتایج نشان می‌دهد که خواب ممکن است عاملی کلیدی در محافظت از سلامت مغز باشد. اقداماتی که بر بهبود کیفیت خواب، تشویق به تغییرات سبک زندگی و اجرای مداخلات شناختی تمرکز دارند، ممکن است برای کاهش خطر زوال عقل در جمعیت سالخورده ضروری باشند».
