
بهگزارش اسوشیتدپرس، محققان در این مطالعه سوابق پزشکی ۱۷۰ هزار بیمار آمریکایی را بررسی کردند و نتیجه گرفتند افرادی که داروهای کاهش وزن مصرف کرده بودند، از افرادی که داروهای دیابت فاقد اثر کاهش وزن، مانند سیتاگلیپتین استفاده کرده بودند، کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطانهای مرتبط با چاقی بودند.
البته این یک مطالعه مشاهدهای است و یک رابطه علت و معلولی قطعی را اثبات نمیکند، اما نتایج بهدستآمده ارزش بررسی بیشتر را دارد، زیرا تاکنون بیش از دوازده نوع سرطان مرتبط با چاقی شناسایی شده است.
دکتر ارنست هاوک از مرکز سرطان «دکتر اندرسون» (MD Anderson) در هیوستون، که در این مطالعه نقشی نداشت، گفت: «این یافتهها زنگ بیدارباشی برای دانشمندان و محققان بالینی است تا در این حوزه تحقیق بیشتری انجام دهند و این فرضیه را تایید یا رد کنند.»
این نتایج روز پنجشنبه در انجمن انکولوژی بالینی آمریکا منتشر شد و قرار است در نشست سالانه این انجمن در شیکاگو به بحث گذاشته شود. این تحقیق با حمایت موسسه ملی سلامت آمریکا (NIH) و به رهبری لوکاس ماوروماتیس، دانشجوی پزشکی دانشگاه نیویورک، انجام شده است.
داروهای گروه آگونیست گیرنده «جیالپی-۱» (GLP-1) که به صورت تزریقی و برای درمان دیابت تجویز میشوند، در درمان چاقی هم کاربرد دارند. این داروها با تقلید از عملکرد برخی هورمونهای روده و مغز، اشتها و احساس سیری را تنظیم میکنند. با این حال، برای همه موثر نیستند و میتوانند عوارضی مانند تهوع و دلدرد ایجاد کنند.
محققان در این پژوهش دادههای ۴۳ مرکز درمانی در آمریکا را بررسی کردند. شرکتکنندگان به دو گروه مساوی تقسیم شدند: گروهی که چاقی و دیابت داشتند و داروهای جیالپی-۱ مصرف میکردند، و گروه دیگری با شرایط مشابه که داروهایی مثل سیتاگلیپتین استفاده میکردند.
بعد از چهار سال، خطر ابتلا به سرطانهای مرتبط با چاقی در گروه اول ۷ درصد کمتر بود، و همچنین خطر مرگ به دلایل دیگر هم در آنها ۸ درصد کمتر گزارش شد. در گروه مصرفکننده جیالپی-۱، تعداد موارد جدید سرطان دو هزار و ۵۰۱ نفر بود، در حالیکه در گروه دوم این رقم به دو هزار و ۶۷۱ نفر رسید.
این اثر در زنان بیشتر مشاهده شد، اما از نظر آماری در مردان چندان معنادار نبود. دلیل این تفاوت مشخص نشده است، اما ماوروماتیس احتمال میدهد که تفاوت میزان غلظت دارو در خون، کاهش وزن، متابولیسم و هورمونها ممکن است در آن نقش داشته باشند.