به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، طبق مطالعه‌ای که توسط موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک انجام شده جبران خسارت ناشی از خروج کامل احتمالی نیروهای آمریکایی از اروپا هزینه‌های هنگفتی را برای این اتحادیه در پی خواهد داشت.
بر اساس این بررسی، جایگزینی نیروهایی که در حال حاضر در اروپا مستقر هستند، طی ۲۵ سال آینده به حداکثر یک تریلیون دلار نیاز خواهد داشت. این علاوه بر هزینه‌های جاری کشورهای اروپایی است.
در این میان یک اقدام به ویژه چالش برانگیز برای اروپا ، جایگزینی قابلیت‌های ایالات متحده در حوزه‌های هوایی و دریایی خواهد بود. برخلاف سیستم‌های زمینی، اروپا فاقد قابلیت‌های صنعتی برای ارتقاء سریع خود در این زمینه است. برای پرکردن سریع شکاف‌های قابلیتی با توجه به تهدید روسیه، خرید از خارج از کشور – به ویژه از تولیدکنندگان آمریکایی – ضروری خواهد بود.
نتایج این بررسی نشان می‌دهد که در این شرایط خریدهای جدید ضروری، بسته به مدل‌های انتخاب شده و الزامات کیفی، به تنهایی بین ۲۲۶ تا ۳۳۴ میلیارد دلار خواهد بود. بالاترین قیمت در لیست خرید، ۴۰۰ هواپیمای جنگی تاکتیکی با هزینه‌ای بالغ بر ۶۴ میلیارد دلار و پس از آن ۲۰ کشتی جنگی از انواع مختلف با هزینه‌ای بالغ بر ۵۰ میلیارد دلار خواهد بود.
برای استقلال از آمریکا کشورهای اروپایی همچنین باید مقادیر زیادی تجهیزات در زمینه سیستم‌های دفاع هوایی، تانک‌های جنگی و هلیکوپترها تهیه کنند. به گفته این اندیشکده، هزینه جایگزینی حدود ۱۲۸۰۰۰ سرباز آمریکایی سالانه به ۱۲.۳ میلیارد دلار اضافی خواهد رسید.
به گزارش ان تی وی، این رقم شامل سربازانی است که در این قاره مستقر هستند و قرار است به ماموریت‌های ناتو بروند. در حال حاضر حدود ۷۸۰۰۰ سرباز آمریکایی در سراسر اروپا مستقر هستند که تقریباً نیمی از آنها در آلمان هستند.
با وجود مبالغ هنگفتی که در این مطالعه لحاظ شده است، اما این بررسی حتی شامل تمام هزینه‌هایی که در صورت خروج آمریکا از اروپا ایجاد می‌شود نیست. به عنوان مثال، سلاح‌های هسته‌ای در این مطالعه لحاظ نشده‌اند. گسترش احتمالی پتانسیل سلاح‌های هسته‌ای در بریتانیا و فرانسه به میلیاردها دلار دیگر نیاز دارد. اروپایی‌ها همچنین با هزینه‌های اضافی برای هماهنگی نظامی، اطلاعات و شناسایی نظامی به طور کلی مواجه خواهند شد.
محققان این بررسی توضیح دادند که روسیه می‌تواند پس از پایان جنگ به سرعت قابلیت‌های نظامی خود را بازسازی کند. آنها استدلال می‌کنند که مسکو می‌تواند از سال ۲۰۲۷ «چالش نظامی قابل توجهی» را برای متحدان باقی‌مانده ناتو ایجاد کند. به ویژه کشورهای بالتیک به عنوان منطقه‌ای بالقوه برای تشدید تنش‌ها در نظر گرفته شده‌اند. بنابراین، خروج نیروهای آمریکایی تهدیدی برای کشورهای اروپایی در آینده نزدیک خواهد بود.
نشانه‌های مکرری از چنین تغییری وجود داشته است. از ژانویه سال جاری میلادی دولت ترامپ بارها این مسئله را روشن کرده است که تمرکز نظامی خود را به مناطق دیگر منتقل خواهد کرد. واشنگتن استدلال می‌کند که اروپا باید یاد بگیرد که روی پای خود بایستد.
این ادامه روندی است که در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما با استراتژی سیاست خارجی چرخش به آسیا آغاز شد. یادداشتی از رئیس پنتاگون در پایان ماه آوریل هم تغییر رویکرد آمریکا و رویگردانی از اروپا را برجسته می‌کند.
با توجه به چنین اظهاراتی، جای سوال است که آیا استقرار بیشتر واحدهای آمریکایی در آلمان که قبلاً بر سر آن توافق شده بود، به واقعیت تبدیل خواهد شد یا خیر. از سال آینده، سیستم‌های تسلیحاتی دوربرد گروه ویژه چند دامنه‌ای ایالات متحده – مجهز به موشک‌های کروز SM-6 و Tomahawk – قرار است به طور موقت در آلمان مستقر شوند. آلمان در حال حاضر فاقد سیستم‌های تسلیحاتی مناسب برای مقابله با تهدیدات روسیه است.
انتهای پیام/
