این دستاورد بی‌سابقه اولین نمونه از تله‌پورت کوانتومی است که از طریق کانال داده‌های اینترنت موجود انجام شده است، در حالی که پیش‌تر تصور می‌شد انتقال داده‌های کوانتومی نمی‌تواند همزمان با ترافیک معمول اینترنت در همان شبکه انجام شود.
تله‌پورت کوانتومی بر پایه پدیده‌ای به نام درهم‌تنیدگی کوانتومی است که نخستین بار در دهه ۱۹۳۰ توسط اینشتین توصیف شد. در این پدیده، دو ذره به صورت نامرئی و آنی به هم مرتبط می‌شوند، به طوری که تغییر در یکی بلافاصله در دیگری نیز اثر می‌گذارد، حتی اگر فاصله میان آنها زیاد باشد.
در تله‌پورت کوانتومی، اطلاعات مربوط به حالت کوانتومی یک ذره به ذره درهم‌تنیده در جای دیگر منتقل می‌شود، به گونه‌ای که ذره دوم دقیقاً ویژگی‌های ذره اول را به دست می‌آورد و ذره اول در همان لحظه از بین می‌رود.
به همین دلیل، پیش از این تنها انتقال اطلاعات کوانتومی از طریق کانال‌های اختصاصی مانند فیبر نوری جداگانه ممکن بود. اما تیم دانشگاه نورث‌وسترن با استفاده از تکنیک‌هایی که مسیر حرکت فوتون‌ها را بهینه کرده و تداخل را کاهش داده‌اند، توانستند انتقال کوانتومی را در شبکه اینترنت عمومی با ظرفیت ۴۰۰ گیگابیت در ثانیه انجام دهند.
این پیشرفت، گامی بزرگ به سوی توسعه اینترنت کوانتومی است که می‌تواند امکاناتی فراتر از اینترنت کنونی فراهم کند، از جمله رمزنگاری بسیار قوی‌تر، هوش مصنوعی با یادگیری بسیار سریع‌تر و مدل‌سازی دقیق سیستم‌های پیچیده مانند آب و هوا. برخلاف اینترنت فعلی که بر پایه انتقال داده‌های کلاسیک است، اینترنت کوانتومی از حالت‌های کوانتومی ذرات برای انتقال اطلاعات بهره می‌برد و می‌تواند شبکه‌های محاسباتی و ارتباطی فوق‌العاده امن و سریع ایجاد کند.
به طور خلاصه، این موفقیت نشان می‌دهد که می‌توان فناوری‌های کوانتومی را با زیرساخت‌های اینترنت موجود ترکیب کرد و نیازی به ساخت شبکه‌های کاملاً جدید برای انتقال داده‌های کوانتومی نیست. این دستاورد، گامی بزرگ به سوی اینترنت آینده است که می‌تواند انقلابی در علوم کامپیوتر، ارتباطات و امنیت اطلاعات ایجاد کند.
