چرا مشتری حلقه دارد؟ حلقه اصلی مشتری در سال ۱۹۷۹ توسط فضاپیمای وویجر ۱ ناسا کشف شد، اما منشأ آن تا آن زمان یک معما بود. داده‌های فضاپیمای گالیله ناسا که از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ به دور مشتری می‌چرخید، فرضیه‌ای را تأیید کردند که این حلقه از برخوردهای شهاب‌سنگ‌ها با قمرهای کوچک نزدیک به مشتری ایجاد شده است.
به عنوان مثال، زمانی که یک شهاب‌سنگ کوچک به قمر متیس برخورد می‌کند، وارد سطح قمر می‌شود، بخار می‌شود و خاک و گرد و غبار را به مدار مشتری پرتاب می‌کند.
تصویر ارائه‌شده از مشتری در نور مادون قرمز توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب، نه تنها مشتری و ابرهای آن را نشان می‌دهد، بلکه این حلقه را نیز به تصویر می‌کشد.
لکه بزرگ قرمز مشتری (GRS) که با رنگ نسبتاً روشن در سمت راست قرار دارد، قمر بزرگ مشتری، اروپا، که در مرکز شعاع‌های انکساری در سمت چپ قرار دارد، و سایه اروپا که کنار GRS است نیز در این تصویر قابل مشاهده است.
گفتنی است که برخی ویژگی‌ها در این تصویر هنوز به‌خوبی درک نشده‌اند، از جمله لایه ابری که به‌طور ظاهری در لبه سمت راست مشتری جدا شده به نظر می‌رسد.
