به گزارش همشهری آنلاین، انتشار فیلم‌هایی از او در شبکه‌های مجازی نشان می‌داد برای دانش‌آموزان یکی از مدارس روستاهای بخش احمدآباد مشهد، فراتر از معلم است و در این مدرسه روستایی که نصیری به عمد نامی از مدرسه و روستا نمی‌برد، چیزهای مهم‌تری از درس وجود دارد.
هر سال یک مقطع
معلم ۲۵ ساله مدرسه روستایی در بخش احمدآباد ورودی ۱۳۹۶ دانشگاه فرهنگیان است و کار خود را از سال ۱۴۰۰ آغاز کرده؛ از همان زمان تاکنون هم در همان مدرسه مشغول به کار مانده و حالا هم منتظر است تا مهر بیاید و کلاس‌های درس در مقطع چهارم ابتدایی آغاز شود.
احسان نصیری به همشهری می‌گوید: «بنابر یک انگیزه درونی هر سال سعی می‌کنم یک پایه درسی را برای تدریس به دانش‌آموزان انتخاب کنم چون دوست دارم با دانش‌آموزان در سنین مختلف کار کنم و تجربه به دست بیاورم. سال اول در کلاس ششم تدریس کردم. سال دوم کلاس سوم را برداشتم و سال گذشته نیز در کلاس دوم دبستان تدریس کردم تا با دانش‌آموزان سنین پایین‌تر هم آشنا شوم.»
تاثیر تجربه پدر
احسان نصیری با تاکید بر اینکه همیشه تحت‌تاثیر تجربه پدر بوده است، از زبان پدر نقل می‌کند که آموزش و پرورش برای رشد و شکوفایی بچه‌ها ظرفیت بالایی دارد. او می‌گوید: «طبیعتا همیشه تحت‌تاثیر صحبت‌های پدرم بودم. یادم است کوچک‌تر که بودم، یک بار قسمت شد در کلاس درس پدرم حاضر شوم. در این کلاس دیدم پدرم رفتار متفاوتی با دانش‌آموزان دارد یعنی برخلاف آنچه تصور می‌شود معلم‌ها گاها سرد هستند و خیلی با دانش‌آموزان ارتباط نمی‌گیرند. وقتی در کلاس پدرم شرکت کردم، متوجه شدم با بچه‌ها خیلی مهربان هستند. ایشان دبیر ادبیات بود. برای من هم این مساله طرح شد که وقتی می‌توان یک کلاس درس شاد برگزار کرد، چرا این اتفاق نیفتد؟»
مسئله کنکور
این معلم جوان بخش احمدآباد مشهد در ادامه صحبت‌های خود به دورانی اشاره می‌کند که هر معلم روش تدرس متفاوتی داشت و از جایی به بعد هم ذهن همه دانش‌آموزان درگیر کنکور می‌شد و معلم‌ها هم برای همراهی با بچه‌ها به این موضوع معطوف می‌شدند. احسان نصیری می‌گوید: «با تمام ارادتی که به معلم‌ها دارم، باید بگویم هر چه پایه درسی دانش‌آموزان بالاتر می‌رفت، فشار به دانش‌آموزان هم برای موفقیت در کنکور بیشتر می‌شود. چرا در همین دوران پرفشار معلم‌ها از قصه‌خوانی با دانش‌آموزان صحبت نکند یا چرا صحبتی از موسیقی نشود. چرا درباره کتاب های بزرگان این سرزمین صحبت نشود؟»
یک قصه؛ دیدار با حسن یزدانی
احسان نصیری در کلاس‌هایش سعی می‌کند از قصه و داستان، موسیقی و غیره استفاده کند تا بحث‌های درسی هم جذاب‌تر شود. او می گوید: «یکسری کلاس‌ها را به فعالیت پرورشی اختصاص دادیم و در سال تحصیلی که گذشت، مدیر مدرسه هم نهایت همکاری را با ما داشت. در واقع خود ایشان ما را به این سمت برد. ایشان یک بار از دانش‌آموزان مدرسه سوال کرد دوست دارند چه کسی را ببینید و آنها اسم حسن یزدانی و علیرضا بیرانوند را بردند. مدیر مدرسه هماهنگی لازم را انجام داد تا دانش‌آموزان بتوانند از نزدیک این عزیزان را ببینند.»
