به گزارش ایتنا از glassalmanac، یک مطالعه پیشگامانه در یک نصب خورشیدی عظیم در بیابان تالاتان انجام شد که نشان داد پنل‌های خورشیدی نه تنها انرژی خورشید را به دست می‌آورند، بلکه شرایط خاک، رشد پوشش گیاهی را تشویق می‌کنند و اقلیم محلی را تغییر می‌دهند. این یافته‌ها می‌توانند چگونگی تفکر ما را در مورد رابطه بین انرژی تجدیدپذیر و محیط زیست تغییر دهند.
چگونه پنل‌های خورشیدی بیابان‌ها را تغییر می‌دهند؟
تیمی از محققان از دانشگاه فناوری شی‌آن، پارک فتوولتائیک گونگه در استان چینگهای چین را مطالعه کردند، یک مزرع خورشیدی یک گیگاواتی که بخش‌های وسیعی از بیابان را پوشانده است. هدف آنها این بود که ببینند این نصب چگونه بر محیط اطراف تأثیر می‌گذارد.
با استفاده از مدل DPSIR (چارچوبی که توسط دانشمندان محیطی برای تجزیه و تحلیل تغییرات بوم‌شناختی استفاده می‌شود) تیم ۵۷ شاخص محیطی را بررسی کرد، از جمله ترکیب خاک، دما، رطوبت و تنوع زیستی. آنچه یافتند، انتظارات را نقض می‌کرد: به جای آسیب رساندن به اکوسیستم شکننده بیابان، پنل‌های خورشیدی آن را احیا می‌کنند.
از زمین بایر به میکروکلیمای شکوفا
یکی از مهم‌ترین کشف‌ها، بهبود قابل توجه در کیفیت خاک و سلامت بوم‌شناختی زیر پنل‌های خورشیدی بود. منطقه مستقیم زیر پنل‌ها به عنوان سلامت بوم‌شناختی «عمومی» با امتیاز ۰.۴۳۹۳ ارزیابی شد. مناطق انتقالی (مناطق بین پنل‌ها و بیابان باز) امتیاز پایین‌تری با ۰.۲۸۵۸ داشتند. بیابان اطراف که توسط زیرساخت‌های خورشیدی دست‌نخورده بود، پایین‌ترین امتیاز را با ۰.۲۸۰۲ داشت.
رابطه همزیستی بین انرژی خورشیدی و طبیعت
پنل‌های خورشیدی سایه‌ای یکنواخت ایجاد می‌کنند که به حفظ رطوبت، کاهش دمای خاک و کاهش تبخیر کمک می‌کند. در محیط‌های خشک که آب کمیاب است، این تغییرات ظریف می‌توانند تفاوت زیادی ایجاد کنند—به رشد پوشش گیاهی و حمایت از رشد میکروارگانیسم‌های ضروری برای سلامت خاک کمک می‌کنند.
با وجود این نتایج امیدبخش، دانشمندان هشدار می‌دهند که نظارت درازمدت ضروری است. در حالی که این مطالعه شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌کند که پنل‌های خورشیدی می‌توانند اکوسیستم‌های بیابان را بهبود بخشند، محققان بر نیاز به ادامه نظارت برای درک کامل اثرات دائمی بر تنوع زیستی، چرخه‌های آب و الگوهای آب و هوایی تأکید می‌کنند.
علاوه بر این، انتخاب دقیق محل برای مزارع خورشیدی بسیار مهم است. همه بیابان‌ها یکسان نیستند و اطمینان از اینکه مزارع خورشیدی در مکان‌های مناسب قرار می‌گیرند، به حداکثر رساندن مزایا و جلوگیری از پیامدهای غیرقابل پیش‌بینی کمک می‌کند.
این تحقیق نشان‌دهنده یک نقطه عطف مهم در چگونگی تفکر ما در مورد انرژی تجدیدپذیر و حفاظت از محیط زیست است. بیابان‌ها، که قبلاً به عنوان سرزمین‌های بایر و غیرقابل استفاده دیده می‌شدند، ممکن است دو هدف را همزمان برآورده کنند: به عنوان مراکز عظیم انرژی پاک عمل کنند و در عین حال به احیای اکوسیستم کمک کنند.
در حالی که جهان به سمت راه حل‌های انرژی پایدار پیش می‌رود، این مطالعه یک امکانات هیجان‌انگیز را برجسته می‌کند: انرژی خورشیدی نه تنها انتشار کربن را کاهش می‌دهد، بلکه ممکن است به ترمیم سیاره نیز کمک کند. اگر به درستی به کار گرفته شود، فناوری‌ای که به آن برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی تکیه می‌کنیم، ممکن است در احیای محیط‌های شکننده زمین نیز نقش داشته باشد.
