به گزارش ایتنا و به نقل از سایتک‌دیلی، این تحقیق، که توسط گروهی از دانشمندان ژاپنی از دانشگاه‌های توهو، کیوتو و اوزاکا انجام شده و در مجله GeroScience منتشر شده است، رابطه‌ای جدید بین پیری چربی احشایی و سلامت مغز را کشف کرده است.
نکات کلیدی این پژوهش از این قرار است:
چربی احشایی به حفظ سطح BDNF در مغز کمک می‌کند.
تأثیر این چربی بر بیان BDNF در مغز با افزایش سن کاهش می‌یابد.
مکانیسم‌هایی که با افزایش وزن در میانسالی مرتبط‌اند، ممکن است در پیری مغز نیز نقش داشته باشند.
یافته‌ها می‌توانند به پیشگیری و بهبود زوال شناختی و افسردگی در سالمندان کمک کنند.
جزئیات تحقیق
این پژوهش نشان داده که چربی احشایی، که در حفره شکمی ذخیره می‌شود، پروتئینی به نام CX3CL1 تولید می‌کند که باعث افزایش سطح BDNF در مغز می‌شود. در موش‌های جوان، این ارتباط میان چربی و مغز، عملکرد شناختی را حفظ می‌کند. اما در موش‌های پیر، بیان CX3CL1 در چربی احشایی کاهش می‌یابد و این موضوع احتمالاً به زوال شناختی منجر می‌شود.
از آنجا که کاهش لیپولیز ناشی از هورمون‌ها با تجمع چربی شکمی در میانسالی ارتباط دارد، این مطالعه بیان می‌کند که افزایش وزن در میانسالی می‌تواند یکی از عوامل کاهش BDNF در مغز و زوال شناختی مرتبط با افزایش سن باشد.
نتایج این تحقیق راه را برای درمان‌های جدیدی در جهت پیشگیری از زوال شناختی و کاهش علائم افسردگی در سالمندان باز می‌کند و می‌تواند کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد.
