به گزارش خبرگزاری تسنیم، بقیع اگرچه پیکر پاک چهار امام معصوم(ع) را در خود جای داده؛ چهار نور الهی، چهار حجت و چهار جگرگوشه حضرت فاطمه زهرا(ع)، اما آرامگاه ابدی بزرگان دیگری از مسلمانان صدر اسلام هم هست؛ به‌عبارت دیگر این قطعه بهشتی، بخشی از تاریخ اسلام و تاریخچه بزرگترین حوادث تمدن بشر را در آغوش گرفته است.
دو نفر از مسلمانان نام‌آشنای صدر اسلام یعنی عقیل‌بن ابی‌طالب و عبداللهبن جعفر طیار در همین قبرستان آرمیده‌اند و قبورشان در این قطعه از بهشت روی زمین است.
در تاریخ آمده است؛ عقیل پس از فوت در خانه خود کنار بقیع دفن شد و ظاهراً از حضرت امام علی، امیرالمؤمنین(ع) بیشتر عمر کرد. او نابینا و فقیر بود. عقیل در دوران کودکی بسیار مورد توجه پدرش ابوطالب بود، در همان دوران هنگامی که قحطی در مکه رایج شده بود، عباس و حضرت پیغمبر اکرم(ص) سراغ ابوطالب آمدند و پیشنهاد کردند پسرانش را نزد خود ببرند تا وی از رنج تأمین غذای آنها آسوده‌تر باشد، ابوطالب پذیرفت و دو پسرش را به آنها سپرد اما عقیل را به‌خاطر نابینایی نزد خود نگه داشت.
عقیل بعدها اسلام آورد و به مدینه هجرت کرد و در حاشیه بقیع منزل گزید. او نقش مهمی در تاریخ اسلام ایفا نکرده است و جز در همان داستان معروف طلب مال بیش از حق خویش از بیت‌المال در دوران خلافت امیرالمؤمنین ذکر چندانی از او نیامده است.
اما عبداللهبن جعفر طیار، آن‌طور که روشن است برادرزاده امیرالمؤمنین بود، هنگامی که جعفربن ابی‌طالب در جنگ با رومیان به شهادت رسید، وی هنوز پسربچه‌ای خردسال بود، پیغمبر(ص) عبدالله را بسیار دوست داشت و در حقش دعا کرد که خداوند به او نعمت بسیار ببخشد. نقل است که او در حبشه به دنیا آمده بود و به پیغمبر اکرم(ص) شباهت داشت. علی(ع) دختر بزرگش؛ زینب کبری(س) را به همسری او داد و زینب چهار پسر برای او به دنیا آورد، که همگی در واقعه کربلا شهید شدند.
کمی بالاتر از قبور عقیل و عبدالله، قبرهای مالک‌بن انس؛ پیشوای مذهب مالکی و نافع الفقیه؛ غلام عبداللهبن عمر در حاشیه چپ جاده داخل بقیع قرار گرفته است.
همچنین پشت قبر همسران رسول‌الله(ص) و عقیل‌بن ابی‌طالب، قبر عبداللهبن مسعود و مقدادبن اسود قرار داشته است که امروزه هیچ نشانه‌ای از آنها نیست، این دو صحابه بزرگ هر دو از حامیان علی(ع) بودند. عبداللهبن مسعود یکی از بزرگترین حافظان و جامعان قرآن بود که قرائت خاصی از برخی آیات نیز دارد. او شاید نزدیکترین صحابه از جهت عاطفی پس از امام علی(ع) به پیغمبر(ص) بوده است. پیامبر(ص) او را بسیار دوست داشت و به او اجازه داده بود جز در مواقعی که تصریح شده است، بدون کسب اجازه وارد اتاق پیغمبر(ص) شود.
در تاریخ آمده است که عبدالله بسیار می‌کوشید خلق‌وخوی خود را شبیه به پیغمبر(ص) کند، همچنین به‌نقل از او آورده‌اند: «من هفتاد سوره را به‌تنهایی از میان لبان مبارک حضرت شنیده‌ام و به‌خاطر سپرده‌ام و هیچ‌یک از صحابه در این فضیلت به من مانند نیست.»
عبدالله پیوسته نزد پیغمبر(ص) بود و با ایشان همه‌جا می‌رفت، جلوی آن حضرت با عصایی در دست گام برمی‌داشت و پیش از حضرت وارد محل می‌شد، آنجا را وارسی می‌کرد، کفش‌های رسول خدا را در آستین می‌نهاد و هنگام خروج پیش‌پای آن حضرت جفت می‌کرد.
و اما مقداد؛ یار معروف مولا امیرالمؤمنین؛ نام کاملش مقدادبن عمرو کندی حضرمی، معروف به مقدادبن اسود زهری از مردم حضرموت بود. او در یکی از جنگ‌های دوران جاهلیت پای مردی از قبیله کنده را مجروح ساخت و به مکه گریخت و هم‌پیمان اسودبن عبدیغوث زهری شد و او مقداد را به پسرخواندگی پذیرفت، به این جهت به مقدادبن اسود زهری شهره شد.
پس از بعثت خاتم پیامبران(ص) مقداد جزو نخستین کسانی بود که اسلام آورد و مورخان اسلامی او را هفتمین مسلمان برشمردند. مقداد از بزرگان صحابه و مردی فاضل و دانشمند، شریف، شجاع و بزرگوار بود، از رسول خدا(ص) نقل است که فرمود: خداوند عزّوجلّ مرا به دوستی چهار نفر دستور فرمود و به من خبر داد که آنها مرا دوست دارند؛ آن چهار نفر علی، مقداد، ابوذر و سلمان هستند.
مقداد از جمله مسلمانان مکی بود که بر اثر ستم مشرکان مکه به دیار حبشه هجرت کرد، سپس به مکه بازگشت و راهی مدینه شد و در تمام جنگ‌های پیامبر اسلام همچون بدر، احد و… شرکت کرد. او از تیراندازان مشهور بود.
پس از رحلت رسول خدا(ص) مقداد از معدود مسلمانانی بود که از مسیر حق منحرف نشد و در دلش هیج شبهه‌ای خطور نکرد و در دفاع از علی(ع) سخن گفت، سرانجام در سال ۳۳ قمری در سن ۷۰سالگی در جرف، منطقه‌ای در یک‌فرسنگی مدینه درگذشت و به مدینه منتقل و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
چه خاطره‌ها دارد این قطعه زمین بهشتی؛ چه رازها در دلش دارد این بقیع… .
انتهای پیام/+
