پاسخ این پرسش همراه با هشدارهای نگران‌کننده است. بسیاری از صاحب‌نظران فناوری بیم آن دارند که استفاده گسترده از هوش مصنوعی، مهارت‌های بنیادین انسانی مانند همدلی و قدرت تفکر عمیق را تضعیف کند.
در آینده‌ای نه‌چندان دور، انتظار می‌رود انسان‌ها بیش از پیش به دستیارهای دیجیتالی هوشمند، موسوم به «عوامل هوش مصنوعی»، تکیه کنند؛ دستیارانی که توانایی انجام طیف گسترده‌ای از وظایف، از جمله یادداشت‌برداری در جلسات، رزرو رستوران، مذاکره درباره قراردادهای پیچیده تجاری و حتی نوشتن کد را دارند.
برخی از شرکت‌های فناوری، نمونه‌های اولیه این ابزارها را نیز عرضه کرده‌اند. برای مثال، شرکت آمازون اعلام کرده که نسخه جدید دستیار صوتی الکسا قادر است سفارش خواربار را به‌صورت خودکار انجام دهد. همچنین شرکت متا به کسب‌وکارها اجازه داده تا نمایندگان هوش مصنوعی برای پاسخ‌گویی به مشتریان در پلتفرم‌های اجتماعی ایجاد کنند. این ابزارها در صرفه‌جویی زمان و انرژی نقش مؤثری دارند و می‌توانند در زمینه‌هایی نظیر تحقیقات پزشکی نیز مفید واقع شوند.
شرکت‌های بزرگی چون گوگل، مایکروسافت و متا، رقابتی تنگاتنگ را برای توسعه این فناوری‌ها آغاز کرده‌اند و معتقدند هوش مصنوعی شیوه کار و زندگی انسان‌ها را دگرگون خواهد کرد.
با این حال، متخصصان هشدار می‌دهند که اتکای بیش از حد به هوش مصنوعی می‌تواند به مرور موجب افول مهارت‌های انسانی شود؛ موضوعی که پیامدهای نگران‌کننده‌ای نظیر افزایش نابرابری‌ها و کاهش توانمندی‌های فردی به دنبال خواهد داشت.
در عین حال، برخی کارشناسان بر این باورند که تنها در سه حوزه می‌توان انتظار تحولات مثبت داشت: تقویت حس کنجکاوی و یادگیری، بهبود قدرت تصمیم‌گیری و حل مسئله، و رشد تفکر خلاق و نوآورانه.
با وجود این، هنوز زمان برای جلوگیری از بدترین پیامدهای احتمالی وجود دارد. راهکارهایی مانند آموزش سواد دیجیتال، تقویت ارتباطات انسانی و مشارکت فعال در سیاست‌گذاری‌ها، می‌توانند در کاهش آسیب‌های بالقوه مؤثر باشند.
دهه پیش رو، نقش تعیین‌کننده‌ای در پاسخ به این پرسش دارد که آیا هوش مصنوعی در خدمت تعالی بشر خواهد بود یا زمینه‌ساز افول آن.
