اربعین در بیروت؛ همدلی مقاومت زیر پرچم سیدالشهدا

روایت خبرنگار میزان از مراسم تشییع پیکر شهید سید حسن نصرالله؛

خبرنگار اعزامی میزان به بیروت، روایتی خواندنی از مراسم تشییع پیکر شهید سید حسن نصرالله داشته است.

بیروت، حدود ساعت ۵ صبح به وقت بیروت است. در لابی هتل منتظر ون‌هایی هستیم که قرار است خبرنگاران را برای دریافت کارت ورود به استادیوم ببرد.

حدود ساعت ۶ صبح و در سرمای صبحگاهی بیروت به سمت ورزشگاه و محل برگزاری مراسم می‌رویم. 

به دلیل استقبال گسترده رسانه‌های خارجی و حضور پرشمار خبرنگاران عملا کارتی برای جایگاه ویژه وجود ندارد. 

خبرنگاران به دنبال تولید محتوا از مراسم تشیع پیکر شهید سید حسن نصرالله و شهید شیخ صفی‌الدین هستند؛ مراسمی که جدای از حزن و اندوه، بهت و گنگی خاصی دارد. انگار هنوز هم کسی خبر شهادت سیدحسن را باور ندارد. 

کاریزمای سید حسن نصرالله برای مردم لبنان یک نعمت و غنیمت بود؛ نعمتی که آنها دوست ندارند نبودش را باور کنند.

مراسم تشییع شبیه اربعین شده است، ملیت اهمیت چندانی ندارد و سخن دل متکلم وحده است. ایرانی و عراقی و لبنانی سوری و فلسطینی و یمنی و… همه زیر یک پرچم برای سیدالشهدای مقاومت سوگواری می‌کنند. 

در مسیر به یک هیئت عراقی برخورد کردم که هر کدام یک پرچم از هر کشور در دست داشتند و به وحدت را به معنا رسانده بودند.

همدلی تمام کسانی که برای تشییع پیکر پاک سید حسن به ورزشگاه آمده‌اند، بی‌نظیر است. 

ساعت حدود ۱۱صبح به وقت لبنان است، هنوز مراسم به صورت رسمی آغاز نشده است، اما ورزشگاه کاملا پر شده و خیابان‌های اطراف آن نیز با حضور گسترده مردم دیگر جای تردد حتی برای پیاده راه رفتن باقی نمانده است. بیروت در عزای یکی از فرزندان حسین‌ابن‌علی (ع) مانند روز اربعین شده است. 

جمعیت بسیار و تردد ناممکن شده است، ترجیحا هر گروه یا دسته‌ای که برای تشییع پیکر سیدالشهدای مقاومت به ورزشگاه و یا اطراف آن رسیده‌اند به اجبار باید در جای خود باقی بماند.

همه منتظر آغاز مراسم هستند تا پیکر سیدشان را تشییع کنند و به خانه ابدی خود برسانند. 

خیلی از این عزاداران آرزو می‌کنند تمام این مراسم به مانند یک فیلم تمام شود و دوباره سخنرانی سید حسن را زنده تماشا کنند. او دوباره بیاید و برای آنها قرا و کوبنده صحبت کند. 

کودکان و نوجوانان و دختران و پسران که حتی درک درستی از مرگ ندارند، اما سوگوار پدری هستند که بعد از شهادتش یتیم شده‌اند؛ پدری با درایت، قوی و با ایمان؛ ایمانی که کوه را جابه‌جا می‌کرد، سخنانی کوبنده داشت و در مواجهه با دشمن به آنها عزت نفس می‌داد. 

سیدحسن در عین بزرگی و اقتدار، اما بسیار مهربان بود، این مهر و محبت را می‌توان از نوع سوگواری این مردم علاقه‌مند به او و سوگوار و عزادار امروز فهمید. 

ساعت نزدیک به ۱۲ ظهر است و مراسم با قرائت آیاتی از قرآن به صورت رسمی آغاز می‌شود.