همشهری آنلاین، شقایق عرفی نژاد: جدیدترین سریال شبکه نمایش خانگی نوشته و ساخته امیرپورکیان است که پیش از این سریال ممنوعه را از او دیده بودیم. تهیه‌کننده هم صادق یاری، یکی از تهیه کنندگان سریال ممنوعه، است و بنابراین می‌توان گفت با سریال دیگری از تیم ممنوعه روبه‌رو هستیم. سریال با بازی آناهیتا درگاهی، بهاره کیان‌افشار و مهدی حسینی‌نیا درباره گروهی از زنان قاچاقچی مواد مخدر است که برای دور زدن صاحب کارشان و مهاجرت نیاز به سرمایه هنگفتی دارند و به همین دلیل دست به سرقتی بزرگ می‌زنند. سریال یک درام جنایی است که قرار است با پرداختن به حاشیه نشینی در قالب یک سریال هیجانی و اجتماعی مخاطبش را درگیر کند. اما در همین قسمت اول به شدت شکست می‌خورد. البته که با یک قسمت از یک سریال نمی‌توان در باره تمام آن پیش بینی درست و دقیق کرد، اما از قضا همین قسمت اول یا پایلوت مهم‌ترین قسمت یک سریال است که غربت در آن شکست خورده است.
مخاطبان چه می‌گویند
نظرات مختلفی را در مدح یا علیه یک سریال می‌توان در شبکه‌های اجتماعی و در قسمت دیدگاه‌های پلتفرم پخش‌کننده خواند. اما در باره سریال غربت با قاطعیت می‌توان گفت نقدها و کامنت‌ها تقریبا به تمامی منفی هستند. نقدها از همان نوشته ابتدای تیتراژ شروع می‌شود. این نوشته به مخاطب می‌گوید حاشیه‌نشینی همواره یکی از معضلات شهری به حساب می‌آید و می‌تواند مشکلات بسیاری را در حوزه امنیت، اشتغال و مسائل فرهنگی به وجود بیاورد و سودجویان همیشه در در کمین حاشیه نشینان هستند. مخاطبان این نوشته را مستقیم‌گویی و دیکته کردن آنچه در ذهن سازندگان بوده دانسته‌اند که به تماشاگر خط فکری می‌دهد.
بعضی دیگر از کاربران فضای مجازی و مخاطبان سریال، مهم‌ترین نکته را توضیح ندادن موقعیت مکانی دانسته‌اند و با توجه این که اصولا غربت با مکان پیوند دارد، آن را نقد کرده‌اند. شلوغی و به هم ریختگی فیلمنامه و قابل فهم نبودن وقایع هم مسئله دیگری بوده که تماشاگران سریال به آن توجه کرده و واکنش نشان داده‌اند. تک جمله «من که نفهمیدم چی شد» را می‌توانید به وفور در کامنت‌های سریال ببینید. بعضی منتقدان هم تدوین آن را سرگیجه‌آور توصیف کرده‌اند که در نهایت اثر را از معنا خالی می‌کند. آنها به رعایت نشدن اصول فیلمسازی حتی به طور مثال در نگه داشتن خط فرضی هم اشاره کرده‌اند. منتقدینی هم بوده اند که ایده سریال را دوست داشته اند. این که عده‌ای خلافکار در شکل حاشیه‌نشین در حال کارهای غیرقانونی باشند برای آنها جذاب بوده اما معتقدند ایده به هیچ وجه در اجرا موفقیت نداشته است.
شخصیت‌ها
از نظر بخش زیادی از تماشاگران سریال شخصیت‌های سریال بسیار غلو شده و «اگزجره» هستند. در مورد گریم‌ها به خصوص گریم مهدی حسینی‌نیا با مو و ریش بلند به این غلوشدگی بیشتر اشاره شده است. ضمن این که در مورد زنان هم گفته شده چهره‌های آنها که عمل زیبایی داشته اند به هیچ وجه برای بازی در نقش یک زن دردکشیده حاشیه شهر مناسب نیست. کاربران به این که همه چیز زیادی طراحی شده و به فرمان کارگردان چیده شده هم اشاره کرده اند که باعث شده شخصیت‌ها و فضاسازی ساختگی باشد.
بازی‌ها
در مورد بازی‌ها بعضی از تماشاگران آن را قابل قبول دانسته اند. بعضی هم بازی‌ها را غیرقابل باور توصیف کرده‌اند. از جمله منتقدی نوشته است: «این که در این سریال از بازیگرانِ با تجربه‌ای برای ایفای نقش استفاده شده ولی قبای نقش‌های محول شده به بازیگرها به شدت به تن آنها گشاد است. به عنوان مثال بهاره کیان افشار همیشه برای علاقه‌مندان به فیلم و سریال در کاراکترهایی ظاهر شده که هیچ نشانی از خشونت و سرکشی در آن هویدا نبوده ولی در حال حاضر این بازیگر در کاراکتری خشن، سرکش و سارق و حاشیه نشین در حال ایفای نقش است و همین امر باعث شده که باور بازی برای بیننده سخت و غیر قابل باور باشد. همچنین آناهیتا درگاهی نیز از این قاعده مستثنی نیست و او هم نتوانسته در قامت یک کاراکتر اراذل و معتاد و لیدر به خوبی حس را به مخاطب منتقل کند.»
بعضی دیگر به بازی خوب مهدی حسینی‌نیا که پیش‌تر هم بازی‌های خوبی از او در سریال‌هایی مثل یاغی و رهایم کن دیده بودیم، اشاره کرده اند. در مقابل عده دیگری عقیده دارند او با بازی در سریال‌های متعدد، کیفیت را قربانی کمیت کرده است.
موسیقی
استفاده بیش از اندازه از موسیقی یکی دیگر از نکته‌هایی است که تماشاگر آن را پس زده است. بعضی نوشته‌اند موسیقی زودتر و بیشتر از حس بازیگران و فضای صحنه، احساساتی می‌شود و به تماشاگر القا می‌کند در این صحنه باید هیجان‌زده شود یا ناراحت باشد. انگار سازندگان هیچ حسابی روی فهم تماشاگر باز نکرده اند.
